Week 10

Maandag 22 april 2013:

Week 10 is gestart! Ik kan het nog steeds niet geloven dat ik aan mijn laatste weekje begin. Moest ik kunnen had ik toch graag nog wat langer gebleven. Vandaag is weer maar eens gebleken dat enkele leerkrachten hier nog zoveel ideeën willen meepikken. Ze zijn ook al een beetje triest dat ik nu voor de laatste keer in hun klasje kom! Ik ga ze allemaal enorm missen. Maar hoe graag hier ik ook nog wat langer wil vertoeven, ik wil ook wel graag nog eens in het vertrouwde België zijn. Ik mis ook de kindjes van thuis en mijn vrienden en familie.

Vandaag gaf ik les bij juf Verosca, zij heeft de 4 jarigen en geeft deze week het thema kleur. Gisteren avond heb ik nog doorgewerkt aan een gezelschapsspel voor in haar klas rond kleuren met ballonnen. Gisteren dus alles gekleurd en geknipt zodat ik het deze morgen snel kon lamineren. Jammer dat je daar altijd tijd moet aan verletten want tegen het hele spel gelamineerd en uitgeknipt was rinkelde de bel al voor de eerste pauze!
Ik haastte me snel naar de klas met mijn spel en tijdens de pauze zette ik alles klaar, mijn tik tak, Myoli en spel.

Na de pauze kon ik starten met mijn Tik Tak. De kindjes zaten serieus te kijken en het was pas toen juffrou Verosca zei dat ze mochten lachen dat ze begonnen te lachen :-) Grappig om zien dat ze daar eigenlijk bang voor zijn om lawaai te maken! Als het Tik Tak spelletje er op zat nam ik Myoli er bij.

Ze had 'kleurmannetjies' mee gebracht naar de klas. Deze gekleurde mannetjes zijn eigenlijk ballonnen gevuld met bloem. Ik had langs de ene kant een droef gezichtje getekend en langs de andere kant een blij. Eerst waren alle mannetjes verdrietig want ze waren vergeten welke kleur ze hadden. Myoli wou hen blij maken maar dat kon ze niet alleen, de kindjes moesten haar helpen de kleuren benoemen. De mannetjes werden pas echt blij als de kindjes een voorwerp uit de klas konden nemen dat dezelfde kleur als hun lijfje had. En ja hoor dat konden ze. Er zijn maar 2 kindjes mis geweest, maar gelukkig zijn er dan de vriendjes om te helpen!

Als alle mannetjes weer blij waren en wisten welke kleur ze hadden konden de kindjes aan de tafels gaan werken. Ik nam 4 kindjes bij mij op de mat om het gezelschapsspel te spelen. 2 sterke en 2 zwakke kindjes.
De 2 sterke waren er snel mee weg maar met de zwakke moest ik heel veel geduld hebben. Maar kom, we hebben het spelletje helemaal kunnen uitspelen. Ik had ook genoeg differentiatie voorzien in het spel, ik kon meteen zonder al te veel toevoegen het makkelijker of moeilijker maken voor de kindjes. In dit geval hebben we de makkelijkste vorm gespeeld.

Elk kind kreeg een ballon waarop 4 kleuren te zien waren. Ze moesten op hun ballon 4  kleuren wolkjes verzamelen. Deze konden ze verzamelen door op het spelbord op een ballonnetje terecht te komen. Als ze op een ballon kwamen mochten ze een slappe ballon uit een potje nemen en kijken welke kleur wolk er op stond, deze kleur wolk konden ze dan nemen en op hun ballon kleven. Wie als eerste de 4 verschillende kleuren had verzameld was gewonnen! De dobbelsteen was een kleurendobbelsteen voor het makkelijk te maken, maar op de dobbelsteen waren ook ogen bevestigd voor als het moeilijker moest. Hier zijn we vandaag niet toe gekomen maar juffrou Verosca gaat de hele week het spel nog gebruiken. Op de dobbelsteen was ook een ballonnetje getekend en als je die gooide mag je extra ballon nemen. Ik had ook nog 2 ballonnen met een naald op voor als het spel te vlot ging, als je dan een naald trok moest je een wolkje afgeven.

Als we klaar waren met het spel zijn we nog wat buiten gaan spelen en dan was het al de tweede pauze die er aan kwam. De tijd gaat hier niet snel voorbij maar vliegt voorbij... Ik raakte halfweg de pauze aan de praat met 2 juffen over mijn vertrek en hoe ze het hier ervaren hebben met mij erbij.. We praten over de kinderen en over hoe de manier van les geven in België effect heeft op het welzijn van de kids. Ze vinden mijn spelletjes allemaal super en willen het in de toekomst nog verder blijven gebruiken. Ik ben er blij voor en geloof er ook wel een beetje in. Zo kwam ik eens onverwacht bij juffrou Fiella binnen en ze was enthousiast met Myoli aan het spelen. Joepie ! :-)

Morgen gaan we skypen met de kleuters als het lukt! Ik kijk er al naar uit, ik hoop wel dat de kindjes hier iets zullen durven zeggen :-) In de namiddag had ik nog eens gesprek met meneer Philander en hij komt woensdag ook naar mijn vergadering! Hij had al veel positiefs over me gehoord. Ik heb voor hem mijn stage agenda afgedrukt zodat hij daar eens kijkje kan in nemen want meneer Frans heeft het te druk met inspectie om het hele onderwijssysteem van de kleuters te aanhoren. Dus meneer Philander krijgt mijn agenda en gaat hem thuis bekijken. Als hij vragen heeft kan hij me die deze week nog stellen en verder houden we contact via e - mail als ik terug in België ben. Hij zou heel graag komen observeren bij me als ik later eigen klasje heb :-)

Verder poste ik nog enkele foto's op mijn blog in het mapje 'foto's'. Ik ben ook alle korte stukjes van toverbos aan het uploaden maar dat vraagt natuurlijk tijd. Ik hoop dat het morgen of overmorgen op mijn blog komt te staan en anders zal het voor in België zijn vrees ik. Deze week doe ik ook sessie 3 en probeer ik iets uit met muziek!

Nu ga ik verder werken aan mijn lesje rond 'mijn familie'. Ik ben al volop aan het tekenen, de oma, opa, mama, papa, broer en zus van Myoli :-) tot morgen !

x Nathalie

Dinsdag 23 april 2013: Alweer een nieuwe dag in Zuid - Afrika. Vandaag op de planning:
- skypen met de kleuters in België.
- les geven over Myoli en haar familie in de klas van juffrou Charlène
- toverbos

We beginnen de ochtend een beetje gestresseerd want ik moest nog al mijn blaadjes lamineren en mijn kaartjes uitknippen. Zo lastig als je alles op voorhand mooi klaar wil hebben. Het was deze nacht al voor de tweede keer op rij 12u geworden :-) Tja, komt er van als je in het weekend ongepland gaat paardrijden natuurlijk. Hoe dan ook. Lamineren kan ik nooit op voorhand doen... ik heb er geen bij het huis en moet telkens aan juffrou Fiella toestemming vragen voor de lamineervellen en de machine. Tegen half 10 had ik mijn spel klaar en dat was net op tijd want om half 10 hadden we afgesproken om te skypen met de kindjes.

We zouden in kamer 1 waar de beamer staat kunnen skypen... maar Beverly was daar les aan het geven. Dan maar in de bibliotheek? Of toch niet... daar kon ik mijn laptop niet aansluiten op de beamer zeiden ze, hoewel dit normaal altijd wel kan denk ik maar kom, Beverly was zo vriendelijk om eventjes met haar leerlingen te verhuizen. Zo konden we van start gaan! Voor de eerste keer skypen de kindjes hier in Klapmuts en ze vonden het geweldig. Jammer dat ik geen boxen kon aansluiten, dus het moest heel stilletjes zijn in de klas. Toch, alleen al van het beeld genoten ze :-)

Er mochten dan enkele kids naar voor komen om vraagjes te stellen en te beantwoorden! Juffrou Nathalie moest wel voor beide kanten toch nog een beetje vertalen. Niet alleen de kindjes hebben geskypet, ook Myoli en Lowie waren aanwezig. Het was super fijn. Vooral de vraagjes van België waren wel grappig.
Zo stelden ze de vraag of hier koeien waren, hihi... ja dat hebben ze hier! De leeuwen lopen hier niet zomaar over de straat, de koeien, geiten, varkens daarentegen wel!

Mattis wou ook weten of ze hier paarden hadden. Nu moest het natuurlijk wel lukken dat ik net zondag met een paard gereden had. Toen ik dat vertelde zag je zijn gezicht veranderen in ongeloof. Zo grappig om te zien, ook de kindjes hier in Afrika vonden zijn reactie enorm grappig. Toen ik vertelde dat mijn paard net had mee gespeeld in een cowboy en indianenfilm werd hij nog enthousiaster. Ja, die kleine Mattis, het is me er eentje! Hij kan zo uit zijn dak gaan voor de kleinste dingen en dat is zo leuk om zien bij een kind.

Zowel de kindjes van België als de kindjes van Zuid - Afrika hebben voor elkaar een liedje gezongen. Dat was leuk om te horen. Ik denk dat de leerlingen van het vierde leerjaar ook stiekem een beetje hadden mee genoten, hier en daar zag ik er een paar zitten met een grote glimlach op hun gezicht :-)

Nadat we afscheid genomen hadden van Babette en de kindjes gingen de kleuters hier weer naar hun klas.
Ik trok richting juffrou Charlène om daar met Myoli les te geven na de pauze. Ik had van ieder familielid van Myoli een tekening gemaakt en daarbij had ik prentjes geprint deze morgen. De familie van Myoli waren spulletjes kwijt en de kindjes moesten de spulletjes aan de juiste persoon terug geven en deze persoon ook benoemen. Ouma, oupa, papa, mama, boetie en sissie. Daarna speelden we een gezelschapsspelletje wat ik gisteren avond ook nog had gemaakt.

De bedoeling van dit spel was dat je als eerste alle familieleden van Myoli verzamelde. Myoli stond op het spelbord en volgde een pad van bloemetjes. Wanneer je op één van de bloemen terecht kwam moest je bij die bloem een kaartje nemen en kijken welk familielid je had getrokken. Als je die nog niet had mocht je deze houden maar trek je dezelfde moet je hem terug leggen. De kindjes moesten wel opletten voor de hond van Myoli want als je die getrokken had moest je een familielid afgeven. Opnieuw had ik hier voor differentiatie gezorgd, je kon zowel de kleuren dobbelsteen als de getallendobbelsteen gebruiken.

Mijn eerste groepje pikte ik lukraak uit de klas en dit was blijkbaar een sterk groepje. We konden meteen met de getallendobbelsteen aan de slag en ik moest het maar 1 keer uitleggen en een beetje ondersteunen. Mijn tweede groepje was gekozen door juffrou Charlène, een volledige zwakke groep. Dat vergde heel wat geduld van me. De kindjes konden niets zelfstandig, terwijl je eigenlijk constant dezelfde handelingen herhaald. Ik moest het hele spel zeggen:
- gooi nu met de dobbelsteen. Welke kleur is het?
- Ga naar de zelfde kleur bloem met Myoli.
- Neem een kaartje bij de bloem.
- welk familielid heb je getrokken? Heb je deze al?

En deze vraagjes een 20 min. aan een stuk voor elk kind herhalen. Je zou denken dat ze het na 4 à 5 keer wel al zelf zouden weten maar dat  deden ze niet. Als ik niets zei zaten ze gewoon naar de dobbelsteen te staren of het spelbord. Als ik dan vroeg wat moet je doen? kreeg ik geen antwoord. Als je dus ooit wil testen hoeveel geduld je in je hebt, dit is de manier :-) Juffrou Charlène heeft dit engelengeduld, ik ben er al ietsje sneller door geënerveerd maar kan me er wel nog in stellen. Al zeg ik het dan maar 20 min. aan een stuk hoe ze het moeten doen, er iets van opsteken zullen ze hopelijk toch wel doen denk ik! Die gedachte troost me dan en zo zijn  er nog troostende gedachten als je je geduld dreigt te verliezen. Sommige kinderen kunnen er gewoon weg niet aan doen! Ook al zie je dat uiterlijk niet. En tja, als je nog maar naar hun gezichtjes kijkt smelt je hart weer en gaat het geënerveerde gevoel snel over! Gelukkig maar want anders hou je het hier als leerkracht niet vol. Hoe jammer dat dit ook is om te zeggen.

Het was alweer snel pauze en ik maakte me klaar voor een sessie toverbos! Ik nam 6 kindjes met me mee.
We luisterden eerst naar het verhaaltje en dan maakten we de dieren wakker in het toverbos. Grote vogel verwelkomde de dieren in het bos en vroeg hoe het met hen ging. Het ging allemaal goed. We waren nog niet zo lang aan het praten of er begonnen 2 jongetjes met hun poppen te vechten. Groot vogel vroeg waarom ze ruzie maakten maar ze begonnen te lachen en zeiden dat dit leuk was. Nu, groot vogel vindt dit niet zo leuk want de poppen kunnen wel tegen een stootje maar niet als het er te wild aan toe gaat! Groot vogel zijn woorden waren nog niet koud of één van de jongetjes beet in de kikker pop, daar stonden zijn tandjes in de wenkbrauwen van de kikker voorgoed gekerfd. Groot vogel vraagt waarom hij dit doet en hij kijkt niet naar groot vogel maar uitdagend in mijn ogen, hij lacht en haalt zijn schouders op. Ik zeg dat zijn diertje pijn zal hebben op die manier. Maar dat kon hem niet veel schelen en hij wou bijna een oog van de kikker trekken, toen werd het me eventjes te veel. Ik zag geen andere manier dan hem uit de toverbos klas te zetten. Hoe jammer ik dat ook vond.

Morgen geef ik hem een nieuwe kans om zich te gedragen en wil ik er verder op in gaan hoe het komt dat hij zo doet. Ofwel is hij gewoon stout ofwel zit er meer achter. Nu, ik wou het voor de andere kindjes niet verpesten en ging met hen enthousiast verder. Enkelen vertelden waarom ze hartseer hadden gehad net zoals zebra in het verhaal. Deze keer draaide het niet uit omdat een vriendje was weggelopen maar omdat een vriendje hen geslagen had tijdens een ruzie. 1 meisje vertelde dit en dat was genoeg voor de anderen om het te herhalen. Ze hebben zo weinig inbreng uit zichzelf, in België zou je de kindjes al moeten stoppen met voorbeelden te geven maar hier krijg je het er moeilijk uit. Ik besloot het gesprek positief af te ronden en de kindjes wat tijd voor zichzelf te geven. Ze mochten onder de paddenstoeltjes gaan spelen en als ze iets nodig hadden van speelgoed konden ze dat in de koffer gaan halen.

Het gesprek had vandaag wel zijn gevolgen in het spel want de kindjes besloten doktertje te spelen en de dieren te verzorgen. Groot vogel mocht hier en daar met hen mee spelen en dan zat de tijd er in het toverbos alweer op! We sloten af met een gezellig kringgesprekje dat ging over huiswerk maken. Met dit huiswerk bedoelen ze meer de werkjes in de klas want toen ik vroeg wat dit inhield zeiden ze knippen, plakken en schrijven. De kleuters krijgen hier voor alle duidelijkheid geen huiswerk mee naar huis :-) Toch maar is aan juffrou Fiella vragen hoe het komt dat ze het steeds huiswerk noemen, dit is me nog al opgevallen... Misschien van de oudere broers of zussen.

Toen ik de kindjes naar de klas bracht omhelsde één van de jongetjes me en zei 'juffrou Nathalie, ek het die towerbos baie geniet!' OOUH, dankjewel klein ventje voor het complimentje dat maakte mijn dag weer goed. Hop naar morgen.

Morgen geef ik een vergadering voor de 7 juffen van graad R. Ik doe dus nog maar snel een beetje verder aan mijn voorbereiding dat ik daar morgen niet met een mond vol tanden sta! Vanavond laat zal ik ook nog het filmpje van de tweede sessie in het Toverbos posten op mijn blog :-)

Tot morgen!
x Nathalie 
(ohja, kijk ook eens bij foto's als je nieuwsgierig bent naar de gezelschapsspelen die ik heb gemaakt)
 nog geduld tot morgen want de foto's willen niet uploaden :-(

TOVERBOS! Hier is het filmpje dan, maar voor je naar het toverbos gaat moet eerst mijn cameravrouw van dienst nog een woordje uitleg geven:

Joselien aan het woord



En dan nu... Toverbos:



Woensdag 24 april 2013: Vandaag ging ik les geven met Myoli bij juffrou Kirby. Ze was al zenuwachtig want ze wou zo graag het spelletje van Myoli haar familie zien. Nu daar heeft ze jammer genoeg wel eventjes moeten op wachten want ik had gisteren de powerpoint gemaakt voor mijn vergadering.

Nu kan ik qua spreken al heel goed mijn plan trekken in het Afrikaans maar qua schrijven is dat toch nog iets anders. Dus ging ik op zoek naar iemand die mijn powerpoint kon verbeteren zodat de juffen een degelijke presentatie te zien kregen. Er was maar één juf die me kon helpen maar dat kon niet in de pauze, zoals ik het oorspronkelijk voor ogen had. Dat werd dus tijdens haar les... Ze zette haar kinderen aan het werk en verbeterde mijn powerpoint. Ze wou dat ik er bij bleef zodat ik het voor haar kon verduidelijken.

Ik hoopte maar dat dit niet te lang ging duren! Hangt er van af hoeveel fouten ik geschreven heb natuurlijk :-)
Ze was nog niet zo lang begonnen of ze gaf mij een snoepje. Hier dit moet je zeker eens geproefd hebben. Ik had het snoepje nog maar open gedaan en zag al meteen dat iets was zoals een chocotoff. Mama ik weet dat jij dit graag eet maar voor mij is dit echt niet lekker. Ik wou niet onbeleefd zijn en stak de toffee toch maar in mijn mond. Hmm.. in dit geval verkies ik toch nog een chocotoff boven dit :-) Daar zat ik dan met een snoep die enorm plakte aan mijn tanden (ik had alweer schrik dat ik een stuk van mijn tand ging breken) Dus ik liet de snoep traag smelten in mijn mond wat het proces van de smaak in mijn mond nog veel langer maakte natuurlijk. Achja ik heb het snoepje toch maar overleefd en het is het gebaar dat telt zeker hé !

Tussen het verbeteren door moest ze nog een hele map klasseren. Dit ging echt veel te veel van mijn tijd kosten en ik wou echt les gaan geven in de kleuterklas. Ik besloot mijn computer aan haar toe te vertrouwen en ik zou hem wel komen halen als ze klaar was, dan kon ze dit op haar gemakje doen. Ik was haar al enorm dankbaar dat ze me wou helpen!

Ik haastte me dus naar de klas van juf Kirby. De kindjes zaten al aan de tafeltjes te werken en juf Kirby stelde voor mijn lesje na de pauze te geven en daar ging ik mee akkoord. Niet veel later begonnen de kindjes veel lawaai te maken en moesten ze allemaal op de mat gaan zitten om stil te worden. Zo'n kwartiertje later was het pauze en ging ik om mijn laptop. Ik bedankte de juf voor haar moeite en het was met 'plesier' gedaan wist ze me te zeggen :-)

Nu kon ik mijn lesje geven met Myoli. De kindjes waren weer enthousiast en ze waren flinker dan vorige week. Ze leerden de familie van Myoli kennen en ze hadden de familieleden geholpen om hun verloren spulletjes terug te krijgen. Zo was oma haar breinaalden en wol kwijt, opa zijn wandelstok, het zusje haar springtouw, papa zijn werkgereedschap enz..

Nadat de kindjes de familie van Myoli weer blij gemaakt hadden konden we het gezelschapsspelletje spelen.
Ik zet de foto's hier maar op want ik krijg ze in mijn mapje (foto's) maar niet gedownload. Ik weet niet wat de oorzaak hier van is. Maar via deze weg krijgen jullie het toch te zien:

THEMA FAMILIE:

Sorry voor de auteursrechten van Kathleen Amant dat mijn tekening een beetje haar stijl imiteren. Hoewel ze lang niet zo mooi zijn als die van haar, maar dit is voor mij de makkelijkste weg om zelf snelle tekeningen te maken voor de kindjes.

THEMA KLEUREN:



Ik merk dat mijn spelletje rond thema familie net iets makkelijker gaat dan het spel met de kleuren. Het is ook een klein beetje eenvoudiger. Morgen ga ik eens langs bij juffrou Verosca om te vragen hoe het met het spel gaat, of de kindjes het goed doen. Ik hoop dat ze niet teveel stress heeft want morgen komt er inspectie bij haar langs. Ze wil dat ik foto's kom nemen van haar werk met de kindjes als ze de handpoppen maakt.
Met plezier!

Om half 2 had ik vergadering met de juffen tot half 3. Ik moet toegeven dat ik toch wat zenuwen had hoor!
Ik had voor hen de handleiding van toverbos dat Paula had gemaakt geprint en hand outs van mijn powerpoint waar ze ook konden op noteren als ze dat wouden. Alles mooi in bundeltjes geniet en klaar gelegd voor de vergadering, de secretaresse in mij die eventjes naar boven kwam. Haha :-) Maar dan begon het echte werk, de voorstelling. Ik denk dat ik nog nooit zo snel Afrikaans gebabbeld heb! Toen ik het begon te beseffen dat ik eigenlijk wel snel aan het praten was heb ik mijn tempo wat laten zakken. Meneer Frans maakte er zelfs een mopje over dat ik ook 'vinnig Afrikaans' kan praat. Over naar het 'stadig' dus.

Ik verduidelijkte de toverbos methode van Niki Jeannin dat ze in samenwerking met Peter Adriaenssens heeft gemaakt. Aan deze methode heb ik een beetje aanpassingen gedaan in overleg zodat we er het beste konden van maken hier in Afrika. Het is ook de eerste keer dat ik dit geef en het is ook voor mij nog wat zoeken. Ik heb hoe dan ook mijn best gedaan om de juffen warm te maken om gebruik te maken van deze methode en de toverbosklas die nu voor hen ter beschikking staat!

Ik heb hen ook mijn toverbos filmpjes laten zien zodat ze ook konden meekijken hoe ik het heb aangepakt en dat ze een concreet voorbeeld hebben. Dit vonden ze wel leuk om naar te kijken en heeft hen ook echt overtuigd om dit in de toekomst te gaan doen! Zo krijgt het toverbos internationale roots :-)

Toen de vergadering er op zat bleef ik nog wat na praten met meneer Philander over hoe kan het ook anders, de kleuterklassen in België. Ik schotelde hem mijn hele stage agenda voor op papier zodat hij deze kon door nemen. Ik heb voor hem ons dag verloop verduidelijkt en hij was blij dat hij dit eindelijk in handen had. Eens hij het doorgenomen heeft zal hij dit denk ik nog wel verder bespreken met meneer Frans als die een gaatje in zijn agenda vindt!

Tijdens mijn vergadering kwam er ook een professor toe uit Wellington om met ons te praten. Ik heb jammer genoeg het interessante gesprek moeten missen. Maar hij stelde voor om Shana, Anthea en mij nog eventjes Wellington te laten verkennen en daar zeiden we geen nee tegen. In de auto kon ik dan nog een beetje bij praten over het onderwijs in Afrika. Hij gaf ondertussen ook uitleg over alles wat we onderweg tegen kwamen. Een sightseeing trip vanuit de auto en dan weer huiswaarts!

Zo dat was mijn dagje, ik ga nu een verse pizza maken met een broodje, tomatensaus, ananas en hesp :-)
Kwestie van jullie op de hoogte te houden welke pizza ik het liefste eet natuurlijk, hihi.

Tot morgen !
x Nathalie

Donderdag 25 april 2013: Vandaag gaf ik les bij juf Fiella, mijn klasje waar ik mee samenwerk voor Noord - Zuid. Ik heb vandaag de taken weer overgenomen en les gegeven tot de eerste pauze. Ik deed samen het ochtendritueel wat het bijbel verhaal, liedjes zingen, dagen van de week opzeggen en maanden opzeggen inhoudt. Daarna deed ik samen met hen het wiskunde lesje en dan konden we van start met mijn thema les over de familie van Myoli.

Myoli kon er vandaag jammer genoeg niet zelf bij zijn... Ze was op bezoek in de klas van juf Verosca want de juf kreeg vandaag inspectie en ze wou graag Myoli er bij hebben om haar wat meer op haar gemak te stellen :-) Dus Lowie stelde de familie van Myoli voor en vroeg aan de kindjes of ze de familie van Myoli wouden helpen hun spulletjes terug te vinden. Dit hebben de kindjes goed gedaan en Myoli zal zeker fier op hen zijn als ik het haar vertel!

Na het helpen van Myoli's familie gingen we buiten spelen, want hoewel het hier wel winter wordt, was het hier vandaag zo'n 35°... maar het voelde weer aan als 40°. Wat warm zeg! En geloof me daar weten de kindjes enorm van. Dus buiten spelen en de energie los laten. We hebben met de hoepels gespeeld, met de bal en in de zandbak en op de speeltuin. Het was weer een feestje voor de kindjes om hen zo te kunnen uit leven. De kookjuf kwam ons na het spelen roepen dat het eten klaar was, dus gingen we met zen allen om een bordje rijst met vis. Dit hebben de kindjes buiten in de schaduw opgegeten want binnen was het alweer een sauna in de klas. Als de kindjes gegeten hadden was het al eerste pauze.

Zodra de eerste pauze voorbij was mochten de kindjes aan de tafels werken en nam ik weer een groepje van 4 kleuters bij mij om het gezelschapsspelletje te spelen. In deze klas zitten de zwakste kleuters en ik had er dus wel een beetje schrik voor. ik nam weer 2 sterke en 2 zwakke kindjes. De sterken deden het goed maar raakten dan al snel gefrustreerd door de zwakken. Namen hun pion af en deden het voor hen omdat het niet snel genoeg ging naar hun zin. Dan moest ik weer de pion afnemen en terug zetten waardoor het nog veel langer duurde natuurlijk. Ik moet hier continu bij zeggen wat ze moeten doen. En stel ik de vraag van wat moet je nu doen? dan staren ze me aan en weten het antwoord niet. Je moet je dan voorstellen dat we al een kwartier aan een stuk hetzelfde aan het doen zijn.

Gooien met de dobbelsteen, aantal ogen vooruit zetten met Myoli, kaartje nemen bij de bloem waar Myoli staat en kijken welk famielid er op staat. Heb ik deze nog niet? dan kan ik hem houden. Heb ik hem wel al? dan moet ik hem afgeven. Ze onthouden deze simpele stapjes maar niet. Het tellen daarentegen lukt dan weer wel goed, ze tellen de ogen van de dobbelsteen juist. Engelengeduld is een mooi woord hier. Ik begin stilletjes aan te begrijpen wat dat woord in houdt. Je bent hier ook echt een engel voor die kindjes als je maar net geduldig bent. Dat is ook het probleem hier dat vele leerkrachten dit verliezen, ik kan er inkomen hoor als je dit al jaren aan een stuk probeert om hen iets bij te brengen.

Vandaag hoorde ik ook weer iets vreselijks. De staat geeft hier namelijk subsidies aan de ouders met een kind dat beperkingen heeft. Dus wat doen de mensen van de township? Express drinken als ze zwanger zijn zodat ze het geld van de staat kunnen krijgen. Dit is echt niet hoe het moet werken! Dan ga je alsmaar dieper in de put raken als ze dit niet gaan veranderen.... Hier is veel waar je je kop kan over breken hoor. Het is net je verstand een knikje geven zodat je het makkelijker van je kan afzetten, maar ik denk dat maar weinig mensen dit 100% kunnen. Ergens gaat dit mijn hele leven blijven achtervolgen en misschien wel in een positieve manier. We mogen al eens sneller content zijn met wat we hebben hoor en er dankbaar voor zijn!

Nu, om terug te komen op mijn dagje bij de kleuters. Door het spelen werd het al snel weer tweede pauze en ik maakte me klaar voor het Toverbos. Deze keer geen verhaaltje maar een liedje. Ik zette een melodietje op zonder tekst, een leuk deuntje waar je meteen vrolijk van wordt. Dat hadden de kleuters hier ook al meteen door en huppelden vrolijk met me mee op de muziek. Tot ik vroeg welke danspasjes we op dit liedje nog konden doen. We hebben daar denk ik zo'n 2 min. stil gestaan op de muziek, geen enkel kindje kon me iets voor doen. Toen ik zei 'We kunnen dit pasje misschien doen?' en het hen voordeed. Deden alle 6 de kindjes mee, als ik hen dan opnieuw vroeg 'Wie weet er nog iets leuks?' kan je het antwoord al verwachten. Geen reactie.

Doe dit met 5 jarigen in België ze geven je allemaal tegelijkertijd een voorbeeld, of toch zo goed als. Hier is het niveau van 3 jarigen, alles voor doen. Jammer om te zien, maar kom het heeft ons dansje toch niet verpest want juf Nathalie haalde dan maar haar beste danstalent boven 'hum hum' :-) Ach weet je, het was gewoon genieten en plezier beleven op de muziek.

Daarna wilden de kindjes de dieren wakker maken. We hadden weer leuke gesprekjes die weer steevast op eten uitdraaien. Ik had nu terug dezelfde kleuters mee genomen als dat ik de vorige sessie had gegeven en er zit 1 sterke jongen tussen. Zijn fantasie begint al enorm los te komen hoor. Dit is wel leuk om zien en hij neemt bovendien de andere kleuters mee op sleeptouw.

Ik weet niet of ik morgen aan een sessie toverbos zal komen met dat ik voor de kindjes cake heb voorzien in juf Fiella haar klas en ik wil ook nog een bezoekje brengen aan de andere klasjes om 'bye bye' te zeggen... vaarwel klinkt zo definitief hé? Ik heb deze avond in ieder geval nog wat papieren zakdoekjes aangeschaft.

Ik ga ook morgen nog langs bij graad 5 want deze leerlingen hebben op die korte tijd dat ik met hen heb gewerkt toch ook al een plekje in mijn hart! Voor hen heb ik kleine cupcakes net zoals voor de leerkrachten trouwens. Ik ging ze eerst zelf maken maar het kwam goedkoper uit om ze te bestellen bij 'ouma se gebak' :-) Je geloof het of niet maar het kost je maar 4 euro voor een lekkere en grote versierde taart! Ik denk dat je bij onze bakkers met 4 euro niet moet afkomen. Je kan ze er zelf nog niet eens voor maken denk ik...

Dus morgen wordt het ook een beetje afscheidsfeestje op de school. Al hoop ik er stiekem maandag voor ik het vliegtuig op stap nog eens langs te gaan. Enkel het vervoer regelen is het probleem. Maar we zien wel en anders is het morgen voor een paar jaar vaarwel, want terug komen doe ik zeker als de toekomst het toe laat!

Ik zag vandaag ook nog de psychologe waar ik al over verteld heb en ik heb haar mailadres in ontvangst genomen zodat ik ook met haar nog contact kan houden en eventueel de studenten van Stellenbosch. Dat is ook wel een beetje de reden waarom ik er maandag nog wil zijn op Klapmuts. Elke maandag ochtend zijn ze daar en ik wil hen toch graag ontmoeten in het belang van het Toverbos.

Zo dat was mijn dagje !
Groetjes,
x Nathalie


Vrijdag 26 april 2013: Jajaja... Ik ben een beetje van mijn melk vandaag. Wat een emotionele dag vandaag. Ik vertrok met goede moed naar school maar ik zat nog geen 10 min. In de auto of de tranen waren al aanwezig. Was wel een beetje Cornelle haar fout want ze begon over het vertrek en het gemis en dit en dat... Je kent dat wel hé. Maar kom ik neem het haar niet kwalijk, het was vandaag ook trouwens haar verjaardag!

We hadden voor haar een mooi cadeautje gemaakt. Een schrift met alle foto's van ons in samen met haar en daar hadden we dan een tekstje bij geschreven. Ze had het boekje nog maar open gedaan en ze begon ook al te wenen. Haha er zijn tranen gevloeid vandaag op Klapmuts hoor!

Meneer Frans gaf me het woord in de leraarskamer en ik vertelde hen dat ik hier enorm genoten heb. Dat de mensen hier geweldig zijn en de kindjes lief zijn. En ja heb me dan ook maar verontschuldigd voor mijn gesnotter. Ik had hen gezegd dat ik me er al op voorbereid had door gisterenavond nog papieren zakdoekjes te gaan kopen. Toen moesten ze wel allemaal lachen. Nu ik was niet de enige waarbij er tranen vloeiden, er waren nog wel juffen geëmotioneerd :-)

Daarna wou ik naar de klas maar er moest nog zoveel geregeld worden. Cupcakes rond dragen, taart uitdelen, het komt er op neer dat ik de hele school heb afgelopen om overal dag te gaan zeggen. Geloof me daar kruipt tijd in :-)

Ik wou vandaag nog les geven met Myoli in de klas van juf Jeaniva. Maar ik voelde dat de juffen al van alles aan het bekokstoven waren. Ik zag juffrou Fiella overal rond lopen en telkens als ik de klas binnen kwam waar ze ook was vielen hun gesprekken stil. Als ik dan uiteindelijk bij juf Jeaniva wou gaan les geven was haar klas vast. Ze was weg samen met juf Fiella... Dit klopte helemaal niet en nu was ik wel zeker dat er iets ging gebeuren. Ik ging dan maar alle prenten rond familie kopiëren voor de juffen dat ik gisteren avond nog heb getekend. Ze konden het niet in kleur afdrukken dus wouden ze enkele de omlijning zodat ze het zelf konden inkleuren. Als dit het laatste is wat ik voor hen kan doen, met plezier :-)

Ik deelde dan de prenten uit en ook de kindjes kregen allemaal nog een lolly. Zo'n 300 lolly's voor alle kleuters. Ik had dus mijn werk met uitdelen. Gelukkig heb ik me bij de kleintjes sterk genoeg kunnen houden want het komt nogal erg over als ze de juf zouden zien wenen. Bij graad 5 is dit anders geweest.

Graad 5 kreeg een cupcake en er kwamen nog heel wat leerlingen iets persoonlijks voor me zeggen. Dat kan mijn kleine hartje net niet aan natuurlijk. Maar de kindjes zijn er ook wel van aangedaan dat ik vertrek. Ze zijn oud genoeg om het te beseffen en dat ligt bij de kleintjes natuurlijk anders. We hebben ook nog samen naar de filmpjes gekeken van België en de leerlingen waren een beetje vreemd naar het filmpje aan het kijken. Ze konden maar moeilijk verstaan dat die lego mannetjes konden bewegen. Juffrou Williams zei dat dit geen tovenarij was maar dat het stop motion filmpjes waren toen ze de bedrukte gezichten zag. Ze legde het systeem uit en dan waren de kids enthousiast. Ze gaan het in de toekomst toch ook nog eens proberen maken want er is een week waarin ze geen les hebben maar wel naar school komen.
Dus heel binnenkort kunnen we dit misschien verwachten :-)

Na de films kwamen ze me één voor één nog een knuffel geven en toen rolden er ook bij hen wat traantjes. Sommigen gingen zelfs 2 tot 3 keer in de rij staan om mij nog een laatste 'drukkie' te geven. Ja, wat ga ik ze missen zeg!

Toen was het al tijd om naar de leraarskamer te gaan. Juffrou Fiella had me dat gevraagd, we gingen zogezegd een vergadering houden :-) Hihi, een vergadering? Mijn familie weet ondertussen al dat mij verrassen heel moeilijk is. Alhoewel ik moet toegeven dat de Voghelaersch er sinds kort in geslaagd zijn!
Nu het was toch een leuk gevoel toen ze allemaal 'surprise!' riepen.

Ze waren naar de winkel geweest om allerlei hapjes en drinken. Juffrou Charlene had voor mij een grote worteltaart gebakken. Ze kon er jammer genoeg niet bij zijn en ik heb wel een beetje spijt dat ik haar niet meer heb kunnen zien want zij heeft ook wel een speciaal plekje in mijn hart gekregen. Ik bewonder haar enorm. Ook de rest van de juffen, je moet het hier maar doen hoor. Juffrou  Fiella had me nog een kaartje gegeven waarin alle juffen iets hadden geschreven en vertelde me dat ze er enorm van had genoten om me bij haar in de klas te hebben.

Ook juffrou Kirby wou nog iets persoonlijks komen zeggen en daar gingen we weer.. zakdoekjes please :-)
Het begint al afgezaagd te klinken met mijn tranen altijd. Maar dat is nu net iets wat ik niet kan tegen houden, hoe hard ik dat soms ook probeer. Ze had echt een mooie boodschap voor me gezegd en ik waardeer hun moeite om dit feestje te organiseren. Meneer Frans was ook komen kijken en nam een heel groot stuk taart mee ! hihihi :-) Hij ging dat thuis opeten zodat hij hem daarna wat kon neerleggen want dan ging hij zichzelf overeten hebben :-)

Nu het feestje in de leraarskamer was nog maar het begin van het afscheid want vanavond ga ik met enkele kleuterjuffen en juffrou Williams uit. Feest gaan vieren. We gaan eerst iets gaan drinken en daarna gaan dansen. We zijn met een hele groep dus het gaat lekker gezellig zijn! Kijk er al naar uit.

Tot morgen!
x Nathalie

Foto van de dag:


Zaterdag 27 april 2013: Amaai... wat een nachtje vrijdag! De kleuterjuffen kunnen er wat van :-) We zijn gisteren avond gestart met iets te gaan drinken in Bossa Nova café. Verosca had ons komen oppikken. Met ons bedoel ik Shana, Katrien, Joselien, Anthea en ik. We zouden daar wachten op de andere juffen.

Toen we bij Bossa Nova aankwamen moesten we eerst ons passpoort laten zien, blijkbaar zagen we er nog enorm minderjarig uit... HUM HUM. In ieder geval toen hij zag dat we allemaal 21 en 22 waren was het OK. We zijn nog maar binnen en wie zien we daar ? De Philip, de vriend van Scholtz, Cornelle haar zoon voor diegene die eventjes niet mee zijn :-) Haha het was leuk om hem nog eens weer te zien.

Als ik zei dat dit mijn laatste weekendje Zuid - Afrika was, schrok hij. Hij wou al plannen maken voor zaterdag ook weg te gaan maar hij wist niet of het ging lukken en anders kwam hij zondag op de koffie zei hij :-) Haha.. Ondertussen komen ook Kirby en Gracaire (juffrou Williams) toe. Kirby had haar man ook samengebracht en de broers van Gracaire ware nog op komst.

Al bij al was Bossa Nova toch niet de juiste plek en trokken we verder richting Funky Buddha de club. Daar wachten de broers van Gracaire en hun vriend ons op en ook Jeanniva en haar vriend. Een lekker hoopje dus! In Funky Buddha was nog niet veel volk maar dat heeft niet lang geduurd. Ze kennen hier ook een happy houre :-) Daar maken we gebruik van natuurlijk. Al was het slechts voor één gratis drankje want het was al bijna gedaan.

Funky Buddha is een leuke club en de meisjes zijn hier echte fotomodellen. :o ze hebben hakken aan waar ik nog niet eens kan op lopen laats staan een hele avond op uit gaan! Haha en Joselien had haar mooie allstars aan, over beziens gesproken. Hihi.

Ik heb me nog nooit zo geamuseerd op een feestje. Dit was echt een avond dat ik nooit ga vergeten! Joselien en Katrien werden al snel moe en Verosca had hen naar huis gebracht. Hmm... het is wel mijn laatste weekend dus eens blijven plakken kan geen kwaad. Er mag hier ook wel eens gefeest worden.

Om 2uur sluit de bar in Funky Buddha en we besluiten dan ook maar huiswaarts te keren. Maar van feestjes bouwen krijg je honger en iedereen wou persé dat we een GATSBY gingen gaan eten! Nu vragen jullie je af, wat dit in hemelsnaam is. Het is eigenlijk een groot mals stokbrood (lijkt op een lange sandwiche) met frietjes en kip gevuld en natuurlijk ook 'tomatiesaus'. Als we de gatsby binnen gespeeld hadden reden we naar huis.

Rond half 4 lag ik in mijn bed en dat was vroeg genoeg, wat was ik moe na een hele week school! Het was in de week ook altijd al zo laat geworden voor mijn schoolwerk. Gelukkig was het nu voor een feestje en dan nog wel mijn afscheidsfeestje.

We spraken die nacht af dat we vandaag zouden gaan braaien! Om 12u zou Kirby ons komen halen en half 5 weer terug thuis want ik ging nog met Marinda om souvenirs in Canalwalk en Waterfront. Die 12u werd 13u en we moesten toch nog in de winkel om braai vlees. Tegen dat we op de plek dat we moesten zijn waren was het al dik 14u. Ik zag al aankomen dat we nooit op tijd zouden thuis zijn. Dus dan maar naar Marinda bellen dat er deze avond geen waterfront in zit. Verosca zal ons zondag naar daar voeren.

We braaiden uiteindelijk tegen een uur of 6. Op zen Afrikaans... We kijken niet naar de klok :-) Maar we hadden nu toch tijd. Het was zo mooi daar, Pinel (picknick bos) een riviertje, bomen en uitzicht op de bergen en dan een vuurtje op wat steentjes uit de rivier en daar ons vlees op. HMMM... waarom kunnen we dat in België niet? Het was echt heel lekkere braai en anders dan bij Cornelle. We hebben nu zeker de 2 culturen leren kennen van Zuid - Afrika!

Als we gegeten hadden wou Verosca ons bij haar beste vriendin brengen in Franschoek want daar was een kindje jarig. Ik, Shana en Anthea (Joselien en Katrien waren vandaag naar wijnfestival) reden samen met haar mee. We bezochten eerst haar oma en opa. Deze verblijven in een afgezet domein.

Dennegeur... dit domein is opgericht door de 2de rijkste man van de wereld. Hij heeft werkelijk een heel dorp gebouwd voor alle mensen dat voor hem gewerkt hebben op de wijnboerderijen. Er is een school, een club, en nog zoveel meer allemaal binnen het beveiligde domein. Ieder huis heeft 3 slaapkamers, living, badkamer en keuken. Het zijn echt geen kleine huisjes dus ik kan me totaal niet voorstellen hoeveel dit allemaal wel niet moet gekost hebben! Echt gek. Verosca haar oma en opa waren lieve mensen en het was leuk hen te ontmoeten.

Toen reden we door naar het feestje van Verosca haar vriendin. Daar werden we opnieuw met open armen ontvangen en met knuffels en zoenen alsof we deze mensen al jaren kenden... welke Belg zie je dat al doen? :-) Meteen een glaasje punch in onze handen geduwd en wat eten zodat we niets zouden tekort komen. Deze mensen zijn echt zo open en iedere vreemdeling is welkom. We praten over de culturen, de landen en alles wat we hier in Zuid - Afrika al gedaan hebben. En dat allemaal rond, hoe kan het ook anders, een braai vuurtje!

Kirby en de rest van onze bende was niet met ons mee gegaan maar ze hadden duidelijk nog geen zin om te gaan slapen. Verosca moest maar naar het dorp afzakken om daar nog iets te gaan drinken. En ja hoor dat deden we. Deze keer geen club maar gewoon café waar ook een DJ aanwezig was. Het was opnieuw enorm gezellig en echt Kirby is één van de gekste vrouwen die ik ooit al ontmoet heb. Ik heb nog nooit zoveel gelachen met iemand.

Vooral ook omdat onze talen toch nog verschillen in sommige woorden. Je wilt echt niet weten wat een doodgewone schommel hier betekent en wat voor ons sommige Afrikaanse woorden dan weer betekenen! Censuur op mijn blog ;-) In ieder geval door die verschillen kan je toch en avondje goed lachen!

Iedereen was wel nog een beetje moe van gisteren dus laat hebben we het niet gemaakt.
Ik ga nu over naar Zondag..

Zondag 28 April 2013:

Elke nacht moest Verosca mij een smsjes sturen of dat ze goed was thuis gekomen. Maar deze nacht was haar geld op en ging ze voor mij net een smsje sturen dat haar geld op was. Zoiets als: bel me terug mijn krediet is op... Toen ik in bed lag weet ik nog dat ik op mijn klok keek en dacht dat het al laat was en Verosca had nog niets laten weten. Dit moet half in mijn slaap geweest zijn (nee niet van teveel te drinken, ik was gewoon doodmoe) dus ben ik weer in slaap gevallen.

Toen Verosca ons vandaag kwam ophalen voor Canalwalk was ze een uur te laat en zag ze er enorm moe uit! Toen we vroegen wat er was zei ze dat ze gisteren nacht een accident voor haar ogen had zien gebeuren. Een kop op kop botsing waarbij een hele familie mama, papa en 2 kindjes is omgekomen... We waren eventjes allemaal in shock want dit had even goed Verosca kunnen zijn. De man die de auto had aangereden was dronken en is gevlucht uit zijn auto... Verosca had hele verklaring moeten afleggen en ik begreep niet dat ze zich zo sterk kon houden. Ik zat dus met een enorm schuldgevoel dat ik niet meer had gebeld.

Mijn laatste weekend had dus nog tragisch kunnen aflopen. Het is enorm jammer van dat gezin, mensen die dronken rijden is echt niet goed. Je ziet wat je ermee kan aanrichten. Je raakt niet alleen een gezin maar heel veel mensen er rondom heen ook. Als dit allemaal ver van je bed gebeurt vind je dit erg maar als dit nabij gebeurt kan je je daar behoorlijk slecht over voelen...

Gelukkig stelt Verosca het nog goed maar ik hoop dat ze geen terugval krijgt doordat ze zich zo sterk houdt.
We gingen in Canalwalk wat souvenirs halen en daarna naar Waterfront. 's avonds mochten we allemaal bij Cornelle gaan eten. We waren een uur te laat en voelden ons wel een beetje schuldig maar ik wou nog persé enkele cadeautjes hebben. We zijn maar één keer in Afrika hé... Gelukkig had Cornelle begrip en de kreeft was lekker!

Ze had als dessert ook munttaart gemaakt. Dit klonk me maar vreemd in de oren maar wauw ! wat was dit lekker seg :-) receptje please !

Zo dat was het dan voor zondag.. een beetje slecht nieuws maar we hebben toch nog proberen genieten van onze laatste dag! Morgen ga ik nog naar Klapmuts bye bye gaan zeggen en dan stap ik het vliegtuig op. Ik besterf het al een beetje van de zenuwen maar kom, ik denk dat ik mijn plan daar wel zal trekken op de luchthaven.

Tot morgen,
ik laat morgen middag nog een snel berichtje achter op mijn blog!
groetjes,
x Nathalie

AANKOMST in BELGIË:

Maandag was het de grote dag. Ik ging nog voor een laatste keer naar Klapmuts en dit was met een dubbel gevoel. Ik weet wel dat dit geen afscheid is voorgoed maar toch, ik zal iedereen hier zo hard missen!

Ik maakte nog enkele laatste zaken in orde zoals het overzetten van al mijn digitale informatie van stages zodat de juffen dit kunnen gebruiken om ideeën op te doen. Ik had ook nog een mooi afsluitend gesprek met meneer Philander. Hij wou dat mijn liefde voor kinderen bij alle juffen zo groot was. Dankjewel voor het mooie compliment! Hoe hij over kinderen praat is ook vol passie, hij wil echt een betere toekomst voor hen en beseft dat dit tijd zal vragen. Je kan een school van de township niet op 3 maand om toveren naar een westerse school. Je zal ook op die tijd geen voldoende resultaten zien. En dat is dan demotiverend voor de juffen die willen veranderen, geduld is hier een goede zaak.

Ik weet zeker dat als de juffen verder gaan met wat ik achter gelaten heb de kinderen al iets meer zullen getraind zijn in het leren onthouden, het gebruiken van hun geheugen. Wat hier in Klapmuts het grootste probleem is. Ik hoop dat hun aanpak losser zal zijn en dat het toverbos een uitweg is voor de problemen die door de hoofdjes van de kinderen spoken.

Ik ben blij deze stage te mogen hebben mee gemaakt en dit is een ervaring dat ik nooit meer zal vergeten. Zoals Cornelle altijd zei: Klapmuts kruipt in je hart en je kan dit niet meer los laten...

Het gaat jullie goed juffen, meesters, kindjes en meneer Frans!
Ik ga jullie hard missen maar het contact tussen ons blijft, vanop afstand kunnen we ook meer realiseren dan dat we denken!

Bloggers,
Aan jullie wil ik nog een grote 'Baie dankie!' zeggen om mij zo trouw te volgen.
Ik ben blij met alle reacties die ik heb gekregen, dat jullie er allemaal zo van genoten hebben.
Aan alle mensen die me gesteund hebben zowel emotioneel als materialistisch, ik waardeerde dit enorm en ook voor jullie 'Baie dankie!'

Jullie zijn nog niet van mij vanaf want binnenkort komt er nog een Afrikaanse avond in het schooltje van Grembergen en ook dit verhaal zal op mijn blog komen te staan. Voor wie nog verdere interesse heeft in het toverbos, ga zeker een kijkje nemen op mijn nieuwe aangemaakte pagina hier op de blog!

Dankjewel mama, papa en lieve schat voor de mooie thuiskomst.
Jullie hebben dit geweldig gedaan!

Tot binnenkort...
Dit Zuid - Afrikaanse avontuur heeft nog geen einde ;-)
x Nathalie



5 opmerkingen:

  1. Nathalie, ik begrijp het dubbel gevoel. Marleen en ik zijn net terug van ons bezoek in Senegal. Het geeft een heerlijk gevoel ideeën te kunnen uitwisselen met collega's ver van huis.
    Geniet nog van deze laatste week. Ik kijk er in alle geval al naar uit om je jouw ervaringen ook echt te horen vertellen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Beste mevrouw Steeman,

      Ik hou gelukkig nog contact eenmaal in België met enkele juffen zodat het het afscheid wat lichter maakt :-)
      Ik hoop dat jullie van je bezoek in Senegal genoten hebben, maar daar twijfel ik niet aan. Het is denk ik ook wel een mooi gedeelte van Afrika!

      Het is inderdaad zo dat het voldoening geeft om dingen uit te wisselen met andere juffen. Zeker als je van beide kanten kan leren. Genieten van deze laatste week zal zeker en vast geen probleem zijn en ik kijk er ook naar uit alle ervaringen te delen in België!

      Met vriendelijke groeten,
      Nathalie

      Verwijderen
  2. Gisteren kregen onze tweedejaars meer uitleg over de verschillende projecten binnen internationalisering. Zeer veel interesse voor Zuid-Afrika! Ik weet zeker dat jouw inspirerende aanpak en verhalen hier voor iets tussen zitten :-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dag mevrouw Steeman,

      Ik kijk er naar uit om hen persoonlijk nog meer warm te maken voor Zuid - Afrika!
      Als het kon ging ik volgend jaar zelfs mee met hen :-) hihi

      Groetjes,
      Nathalie

      Verwijderen
  3. mijn man en ik zijn 8 jaar getrouwd. We waren gelukkig getrouwd en hebben een zoon. 6 maanden geleden begon ik vreemd gedrag van hem op te merken en een paar weken later ontdekte ik dat mijn man iemand ziet. Hij kwam laat thuis van zijn werk, hij gaf nauwelijks meer om mij of de kinderen, soms gaat hij uit en komt zelfs 4 weken niet meer thuis. Ik heb er alles aan gedaan om dit probleem op te lossen, maar het mocht niet baten. Ik werd erg ongerust en had hulp nodig. Terwijl ik aan het browsen was, kwam ik een getuigenis tegen die suggereerde dat Dr. AJAYI kan helpen bij het oplossen van mijn huwelijksproblemen, het herstellen van verbroken relaties, enzovoort. Dus ik vond dat ik hem eens moest proberen. Ik heb contact met hem opgenomen en hij heeft een spreuk voor me gedaan. Twee dagen later kwam mijn man naar me toe en verontschuldigde zich voor het onrecht dat hij had begaan en beloofde hij het nooit meer te doen. Sindsdien is alles weer normaal. Mijn familie leeft weer gelukkig samen. Allemaal dankzij Dr. AJAYI. Als je een spreuk-caster nodig hebt die een spreuk kan uitspreken die echt werkt, raad ik je aan contact met hem op te nemen. Hij zal je niet teleurstellen.


    Bel en Viber / Whatsapp + 2347084887094
    E-mail: drajayi1990@gmail.com

    BeantwoordenVerwijderen