Week 6

Maandag 25 maart 2013:

Hatsjie !!! Daar is tante sinusitis voor de tweede keer op bezoek in Afrika. Man, wat voel ik me slecht...
Kopvallingen kunnen zoveel energie van je vragen. Ik zit al aan mijn 4de pakje zakdoekjes vandaag.

Toch, ik negeerde het gesnotter en gaf vandaag een lesje met mijn zelfgemaakte paaseieren :-) samen met Myoli vlogen we er in. De kindjes waren verwonderd aan het kijken want het was de eerste keer dat ze Myoli zagen. Ik gaf vandaag namelijk les in het klasje van Juffrou Verosca. Morgen is juffrou Charlène aan de beurt!

Het lesje verliep in het begin wat stroef, de kindjes durfden niet echt uit hun pijp komen om de eieren te gaan zoeken. Myoli zong haar  liedje nog eens opnieuw en toen ik samen met hen herhaalde welke kleur van ei ze konden zoeken waren ze op gang. De kindjes moesten er eerst nog wat aan wennen want zo'n manier van les geven zijn ze hier niet gewoon. Je zag wel dat ze er na enkele eieren heel veel plezier in kregen! Dan kwamen ze fier hun gevonden ei in het mandje van Myoli leggen. Er was slechts 1 kindje mis van kleur, ze nam in de plaats van een geel ei een wit. Met wat hulp van haar vriendjes vond ze het gele ei :-)

De kleuters kennen de kleuren hier al heel goed, in vergelijking met mijn vaste klasje! Ik speelde het spel maar één keer met hen, ik had dit achteraf gezien misschien nog eens moeten herhalen, dat het lesje wat langer duurde. Maar ik voelde mezelf ook wat onwennig met nieuwe mensen om me heen. Ik heb tijdens het zoeken van de eieren ook niet het lied blijven herhalen, wat ik normaal wel van plan was. Maar zoals ik al zei, tante sinusitis had daar een stokje voor gestoken. Mijn keel deed teveel pijn. Morgen neem ik me voor om toch door te zingen zodat de kleuters misschien gaan mee zingen. Het is morgen ook de oudere leeftijd dus doen we eerst het eieren spel en daarna zingen we de liedjes nog eens en moeten ze een los voorwerp zoeken in de klas en het dan bij het juiste kleur van ei plaatsen.

Na het lesje met Myoli hielp ik nog wat mee in de klas. Al is er niet veel te doen als alle kleuters braaf aan tafeltje zitten en hun werkjes maken. Ik hielp enkele kindjes met, wonder boven wonder, het patronen rijgen.

Kwart na 12, het was tijd om me klaar te maken. Ik had om half 1 afgesproken om met de leerlingen van Graad 5 te skypen. Toen ze me over de speelplaats zagen lopen kwamen er al enkelen aangelopen. 'Juffrou Nathalie? Gaan ons skype?' Ja wij gaan skypen!!! Het was weer super leuk om te doen. De leerkracht van ICT kwam ook een kijkje nemen en je zag zijn ogen blinken. Hij was zo fier op het feit dat de leerlingen hier de kans toe kregen. Hij vroeg me ook of hij naar België mocht komen. Hij zou zo graag ons onderwijssysteem leren kennen en zelf met eigen ogen zien.

Hij wou eerst dat ik een hele week een klas overnam en het volledig aan pakte zoals in België... maar dit gaat nooit werken, verandering moet in kleine stappen en niet alles in 1 keer willen. Het zou goed zijn mocht hij eens kunnen komen kijken! Jammer dat ik nog geen werk heb, hij mocht anders zeker en vast in mijn klas komen observeren :-)

Na het skypen wou ik met de leerlingen van Graad 5 nog filmpjes maken. Maar juffrou Williams moest nog een toets met hen maken... dus dat zat er niet in. Morgen dan maar zeker? Heel mijn planning weer door elkaar. Maar ik begrijp het wel, het is een drukke periode voor de leerkrachten nu. Ze hebben een nieuw rapporten systeem en dat brengt wat gesukkel met zich mee :-)

Ik was blij dat we huiswaarts keerden om 15u. Ik was zo moe en de 'kopseer' begon erger en erger te worden. Toen ik thuis kwam ben ik meteen in bedje gekropen. Niet voor lang echter want we hadden bezoek. Mijn excuses dat ik haar naam vergeten ben en nu niet meer de tijd heb om het op te zoeken. Maar het is een vrouw die professor Piet en Paula hier leren kennen hebben. Ze wou wat  filosoferen over onze ervaringen. Ze vertelde dat een leerkracht vaak jaren werkt maar slechts 1 jaar ervaring heeft. En weet je hoe dat  komt? Omdat sommige leerkrachten zich nooit de vraag stellen of ze goed bezig zijn, wat hebben ze afgelopen jaar gedaan? Hoe komt het dat ze dingen zo hebben aangepakt? Wat hebben ze geleerd, wat kan anders? Sommige leerkrachten denken enkel rechtlijnig en denk dat hun manier van les geven het beste is.
Dus toch maar eens gaan filosoferen dan? Wij doen het al dagelijks hoor mevrouw, onze reflecties verplichten ons daartoe. Bovendien stel ik mij hier elke dag filosofische vragen, misschien soms zelfs teveel!

Het gesprek was wel nog interessant vond ik. Ze vertelde ook dat het voor ons moeilijk is om aan leerkrachten hier te vertellen hoe wij het doen. Je kan lelijk tegen een leerkracht zijn schenen schoppen als je niet nadenkt over hoe je het gaat aanpakken. Ik ben daar wel voorzichtig in omdat ik mijn plaats hier ken. Als ik voorstellen doe probeer ik dat zo voorzichtig mogelijk aan te brengen. Dat brengt mij trouwens op het feit dat we vandaag gingen vergaderen over het 'buiten spelen tijdens de pauze'. Dit is dus niet door gegaan want juffrou Fiella was ziek. Ik hoop dat het morgen wel kan!

Woensdag zit ik samen met meneer Frans en de leerkracht van ICT, ik weet zijn naam wel maar niet hoe ik het moet schrijven. Ik leg dan een stage agenda voor van mijn laatste stage die ik gedaan heb. We gaan het Belgische systeem dan eens stap voor stap bekijken.

Hmm... ik ging vandaag eens vroeg in mijn bed kruipen.Het is hier alweer 22.15u het lukt me maar niet hé.
Alles tegelijkertijd combineren, schoolwerk, skypen met de familie, mails sturen  en blog schrijven! Jaja multi - tasken je moet het toch altijd maar doen als vrouw  :-) En er staat nog een berg strijk op me te wachten ook, maar die zal voor morgen zijn!!! Misschien is hij tegen dan wat kleiner? Afrikaans kaboutertjes, laat zien dat jullie hier ook je plicht doen...

Slaapwel allemaal!
x Nathalie

p.s. de Afrikaanse microbe heeft me al helemaal gebeten zegt mijn nichtje, als ik fouten geschreven heb vanavond zal het aanpassen voor morgen zijn. Voor één keer niet na gelezen want mijn oogjes staan te dik van de verkoudheid. Als je er vindt 'let me know' ;-)

Dinsdag 26 maart 2013
:

OK dit gaat een saai blogbericht zijn. Ik kon vandaag niet naar school :-( Dankjewel tante sinusitis...
Gisterenavond kon ik de slaap maar niet vatten, de laatste keer dat ik op mijn klok keek was het al 12u.
Toen ik eindelijk in slaap gevallen was werd ik om half 4 alweer wakker. Wat was toch al dat lawaai in de gang?

Balou kon blijkbaar ook de slaap niet meer vatten en vond het leuk om als een olifant door de gang te bolderen. Ik hoorde Marinda op staan om hem buiten te laten. Maar... zij ging blijkbaar niet slapen maar om 4u 's nachts pannenkoeken bakken voor haar verjaardag. Pijnlijk als je ziek in je bed ligt en je hele lichaam pijn doet door een stomme verkoudheid!

Om 6u ging mijn wekker alweer af en ik was letterlijk een wrak, om het zo lelijk te zeggen. Om 7u nam ik mijn telefoon en belde naar Cornelle om te vragen wat ik moest doen. Ze zei dat ik beter thuis bleef, ze ging het melden aan meneer Frans en wenste me 'voorspoed'. Ik stapte mijn bed toch maar even uit om Marinda een gelukkige verjaardag te wensen en ze zag al meteen dat  ik me niet goed voelde.

Ik kreeg van haar enkele bruistabletten tegen verkoudheden. Hopelijk is het een paardenmiddel! Door mijn verstopte neus drong de lekkere geur van pannenkoeken en cake. Ik mag dan wel ziek zijn, daar had ik wel geen nee tegen gezegd! Maar helaas, het was niet voor ons bedoelt maar voor de kinderen en collega's van school. Als ik me beter voelde zou ik zelf pannenkoeken gemaakt hebben deze avond, heb daar nu zo'n zin in!!!

Achja, ik kroop terug in mijn bed en ben er niet meer uit gekomen. Op een douche nemen na... éénmaal in mijn bed begon ik al te denken aan de kindjes, ik zat er zo mee in dat ik hen vandaag niet kon zien! Ik ging vandaag zoveel doen en dat valt nu allemaal in het water. Ik hoop echt dat ik morgen beter ben, dat moet!!!

Wie wil nu ziek in bed liggen als je in Afrika bent? I guess it's the vacation that's comming... altijd maar dan ook altijd zijn kleuterjuffen ziek in de vakantie, hoe komt dat toch? :-)

Dus vandaag veel gemist hé, heb ook mijn kleine Theodore niet kunnen zien :-( ik keek er nochtans zo naar uit om hem opnieuw vast te houden. Misschien maakt de komst van mijn ouders en vriend morgen namiddag veel goed en genees ik wat sneller. Duimen jullie mee? :-)

groetjes van uit mijn bed,
x Nathalie


Woensdag 27 maart 2013:

The big day ! Jaja, gisteren eigenlijk (we zijn al donderdag) want ik was zo blij om mijn ouders terug te zien dat ik jullie op de hoogte ben vergeten brengen van de avonturen van vandaag!

Ik was woensdag al om 5u wakker, op van de zenuwen, maar ook een beetje van mijn verkoudheid hoor.
Ze is nog steeds niet beter maar door hele dag uit te zieken was ik wel al wat fitter. Gelukkig, zo kon ik naar school gaan!

Op school gaf ik woensdag een lesje met Myoli in de klas van juffrou Kirby. De kindjes vonden het leuk om de eieren te zoeken, juffrou Kirby is weg van Myoli. Ze leeft er echt mee mee zoals wij in België ook doen. Super om te zien!! Ze had het wel druk juffrou Kirby en ik heb veel van haar dagelijkse taken overgenomen met de kids zodat zij de punten van haar rapporten kon ingeven. Jawel, hier krijgen ze in de kleuterklas ook rapport!

Om kwart na 12 zat mijn dagje in de kleuterklas er alweer op en trok ik richting graad 5. Daar hadden de leerlingen slecht nieuws voor mij, ze hadden zich niet voldoende voorbereid voor hun filmpje. Ze vroegen of ze het dan donderdag op de laatste schooldag mochten doen. Maar de school sluit al om 11u dus dat was geen optie meer... Jammer maar het zal voor na de paasvakantie zijn.

Ik vertelde aan de kinderen dat vandaag mijn ouders landen in Kaapstad en dat ze morgen de school komen bezoeken. Ze waren benieuwd!! Ik vertelde hen ook dat ik nog enkele cadeautjes had, die ik maar ook mijn mama en papa al hadden mee gebracht. Gesponsord door vele vrienden waarvoor heel veel dank!!!

Ik kon jammer genoeg mijn ouders niet gaan ophalen in de luchthaven. Cornelle ging na school met mij rijden maar ze had een afspraak voor haar nagels en kon dit niet meer verleggen. Haar man Tommie is mijn ouders dan gaan oppikken. Omstreeks 4u waren ze bij Marinda thuis en reden we met zen allen naar de Bed and Breakfast. Het was een blij weerzien!!!! :-)

's Avonds zijn we iets gaan eten in de Bossa Nova. Mijn ouders en vriend vinden het super grappig om me Afrikaans te horen praten. Rarara wie dat ook eens wou proberen... De papa, 'ik zal wel bestellen, zal mijn beste Afrikaans is boven halen!' Bestelde hij 4 ijsjes in de plaats van 3.

Na ons lekkere maaltijd kwamen we in de B&B. Mama, papa en Peter kropen in hun bed... Nathalie nog niet want die had nog zakjes te vullen met chocolade eieren en enkele armbandjes, petjes, potloden en nog zoveel meer spulletjes voor de kinderen van Graad R en Graad 5. Ik wou dat ik de hele school iets kon geven maar dat is haast onmogelijk met bijna 2000 leerlingen! In ieder geval, mijn ouders hebben 7 volleyballen om te schenken, voor elke graad 1. Ik bespreek na de vakantie een beurtrol systeem met meneer Frans.

Om half 12 lag ik eindelijk in bedje... morgen spannende dag!
x Nathalie

Donderdag 28 maart 2013: Wat een super dagje! Deze morgen lekker ontbijtje, het doet zo deugd om gewoon maar te nemen wat je wil. Geen vaatwas vullen, niet haasten en alles opruimen. Ideaal want ik moest nog een beetje wakker worden. Cornelle belde me algauw dat ze ons stond op te wachten om voor te rijden. Daar gingen we dan, richting school...

Op school aangekomen hielden we zoals gewoonlijk vergadering en daarna konden we de rondleiding met meneer Frans starten. Hij was blij om mijn ouders te ontmoeten en zoals altijd blij om zijn mooie school te laten zien aan andere mensen. Mijn ouders en Peter waren duidelijk onder de indruk. Logisch, als je een klas binnen komt en de kinderen gaan recht voor jou staan en zeggen 'môre meneer Frans, Môre juffrouens en meneren'. Als meneer Frans ons de hele school had laten zien nam ik mama,papa en Peter mee naar graad 5.

Daar begroeten ze ons ook beleefd en ik deel hun Paascadeautjes uit. Wat waren ze allemaal blij!!!! Er zat ook een speciale gast bij, er was een meisje bij dat haar kleine zusje mee had gebracht vandaag. Na de pakjes gingen we de kleintjes bezoeken. Ik ging samen met Lowie, mijn Belgische klaspop binnen in de klas van juffrou Fiella, ik stelde hem aan de kindjes voor en ze zaten met grote ogen te kijken. Wat bracht juffrou Nathalie nu weer mee?

Toen ik hun pakjes uitdeelde mochten ze hun paasei nog niet opeten van de juf, ocharme. Ze zaten er zo verlekkerd naar te kijken. :-) Ik heb ook het Belgische rugzakje van Myoli besproken met de kids. Papa zat ondertussen al tussen de kindjes op de mat een bal op te pompen die ook in de rugzak van Myoli zat. Het muziekdoosjes van de visklas vonden de kindjes het leukste!

Tijdens de speeltijd hadden we het lumineuze idee om al 2 volleyballen te nemen en wat te voetballen. Dat was me wat... trekken, duwen, sleuren,... dit kwam NIET GOED!! Ballen afgenomen en een grote cirkel gemaakt. Nu mochten ze zo naar elkaar schoppen...dat heeft 2 min. geduurd en dan liepen ze al terug letterlijk over elkaar. Maar saved by the bell :-) Alle kinderen moesten verzamelen in de zaal voor de paasspeech.

Met zingen en dansen was het een heus spektakel. Enkele kinderen kregen ook een certificaat voor bijvoorbeeld 'goed in wiskunde' 'heeft zich goed gedragen' enz. Het waren niet alle kinderen ongeveer 1 à 2 leerlingen per klas. De kinderen kregen dan hun certificaat en een agenda. Ook enkele kleutertjes kregen dit.
Er werd nog een gepredikt over de kruisiging van Jezus en daarna mochten de kinderen naar de klassen om hun rapporten in ontvangst te nemen.

Na een korte maar leuke schooldag brachten we ook een bezoekje aan de kindercrèche waar ik na de paasvakantie zal vertoeven. Wat een kleine kamertjes! Nu waren er niet veel kindjes maar gemiddeld zitten ze met zo'n 15 kindjes in zo'n lokaaltje. Grof geschat zullen dit kamertjes zijn van 2m op 3m... als het al zoveel is! Dat zal nog wat worden denk ik :-) Maar ik kijk er stiekem toch al een beetje naar uit om daar te helpen.

Op de middag gingen we iets lekkers gaan eten in 'de kelder'. Als onze magen gevuld waren trokken we richting 'butterfly world' Dit was echt prachtig! De vlinders fladderen er zo in het rond. Mooie bloemen en een vijver met koi vissen voor de papa. Er zaten echt allerlei soorten reptielen, slangen, leguanen, hagedissen... Ook spinnen, vogels, insecten, papegaaien, cavia's, aapjes, schildpadden. Echt ik kan nog blijven opnoemen.

Papa was helemaal in zijn nopjes, want de papegaaien en andere soorten vogels vliegen er ook zomaar boven je hoofd. Er had al een vogel in zijn vinger zitten bijten. En hij wou ook persé een aapje vangen maar je mag de dieren niet storen :-) Hij was ze dan met allerlei 'lokroepjes' naar hem proberen toe trekken natuurlijk!

Buiten was er ook nog een soort kooi en daar zaten ook aapjes waar je door kon lopen. één van de aapjes kwam naast onze voeten zitten en was zo schattig! Je mag ze niet aanraken want ze kunnen lelijk bijten. Peter wou een foto nemen van mij en het aapje naast mijn voet, dus hij bukt zich op gelijke hoogte. Het aapje zag meteen zijn kans om op hem te springen. Daar zat ie dan, op zijn been.

Nu, Peter was een kauwgom aan het eten en blijkbaar moet dat aapje dit gemerkt hebben. Het kroop snel op zijn schouder. En jawel hoor, daar ging het handje van de aap, recht naar Peter zijn mond om de kauwgom er uit te halen. HAHA... Dit is niet de bedoeling. Peter lokte het aapje van zijn schouder door te doen alsof hij de kauwgom uit zijn mond haalde en op het dak van het huisje legde. Het aapje ging gauw een kijkje nemen maar kwam al snel terug op Peters schouder zitten. Een beetje jaloerse papa stond toe te zien en wou het aapje ook eens op zijn schouder hebben. Peter had stilletjes aan genoeg van de aap want mijn mama was al in paniek dat deze beestjes ziektes verspreiden. (Ze zijn opgegroeid in gevangenschap hoor lieve mama!) Nu ja Peter stapt de kooi uit en papa ziet zijn kans.

Hij doet alsof hij ook kauwgom in zijn mond heeft en daar zat het aapje meteen op zijn schouder. MAAR... wat de papa niet verwacht was dat de aap meteen al aan zijn lip trok om te kijken voor de kauwgom. HAHAHA zijn gezicht was goud waard. En dan begon het spel, hij ging de aap op de zelfde manier van zijn schouder lokken zoals Peter. Maar dat lukt 2 keer en geen 3 keer dacht het aapje. Ik heb me moeten neerzetten van het lachen, hoe hij dat aapje van zijn schouder probeerde te krijgen en het maar niet wilde lukken :-) Mensen die mijn papa kennen kunnen zich er zeker al iets bij voorstellen. Foto's volgen nog op de blog! Er is ook grappige foto bij waar het aapje aan Peter zijn oor trekt!!!

Dus toch een leuke dag gehad en veel gelachen. 's Avonds zijn we pizza gaan eten in 'Primmi' waar we met professor Piet en Paula ook gaan eten zijn. We waren in het gezelschap van de andere 4 studenten en maakten er een leuke avond van. Hop naar morgen!

Groetjes vanuit Afrika vanwege,
Nathalie en Peter
Linda en Peter 
:-) (dat vonden de juffen vandaag ook zo grappig, 2 keer Peter, maar makkelijk om te onthouden)


Vrijdag 29 maart 2013:Om half 8 ging de wekker... Hmmm, dan denk je eindelijk eens uit slapen. Niet met je ouders bij gerekend natuurlijk. Ze wilden vroeg gaan ontbijten en iets leuks gaan doen. Dus gauw de douche onder en ontbijtje mee pikken. Ik wist echt niet dat een mens daar zo kon van genieten om eens gewoon de dingen te nemen die je wil en als je klaar bent te laten staan. Misschien was ik thuis toch een beetje teveel op hotel besef ik nu :-)

Na het lekkere ontbijt stappen we de auto in richting Waterfront. Het was niet zo heel mooi weer maar het zonnetje scheen toch een beetje door de wolkjes door. Toen we de auto starten begon het eerste probleem al. De GPS vond geen 'Waterfront'. Ik wist dat het in Kaapstad lag dus tikte ik als stad 'Kaapstad' in en als straat ' Waterfront road' Dit vond de GPS wel goed. Na een uurtje rijden hadden we onze bestemming bereikt volgens de GPS. Niet dus, dit was niet het waterfront dat ik al gezien had! We stonden gewoon op een appartementsdomein. En Waterfront is een havenstadje...

Papa ging het dan maar eens vragen en na enkele straten verder te rijden en verkeerd te zitten, nog maar eens vragen ! De laatste meneer wist het wel en zei dat de andere benaming voor Waterfront 'Sea point' was. En ja hoor, dit stond wel aangegeven in onze GPS. We kuierden dus een hele dag rond in Waterfront.

Er was enorme wind! Na wat winkeltjes en sightseeing kregen we dorst en trokken we naar 'den anker' een Belgisch bar en restaurant. We aten er een Belgische wafel, al was deze wat TE krokant uitgevallen naar onze zin. Papa dronk er een lekker Vedetteke bij. Peter had geen wafel gekozen maar een ijsje, hoe kan het ook anders hé :-)

Toen ik wat naar het water zat te staren zag ik opeens iets uit het water springen. Ooh yes, dolfijnen ! Althans dat dacht ik... Katrien en Joselien hadden er hier ook gespot aan Waterfront. Het waren helaas geen dolfijnen maar zeehonden. Er zaten er heel wat maar niet zoveel als in Houtbaai, daar kan je ze beter zien.

Ik kocht op het marktje ook nog verschillende Afrikaanse muziekinstrumenten voor een Afrikaanse koffer als ik later een klasje heb! Leuke spulletjes en leuke herinneringen denk ik dan :-)

In het terugkeren wou ik perse nog eens bij de dierenarts stoppen om Theodore te zien. Ik was wel vergeten dat het vandaag feestdag is hier in Afrika. Jammer, geen Theodore gezien dus. Ik ben zo nieuwsgierig naar hoe het met hem gaat. Hopelijk leeft hij nog! Volgende week dan maar is kijkje gaan nemen.

Zo dat was een beetje ons dagje, mama en papa liggen hier nog lekker te zonnen aan het zwembad. Tja, die mama is een echte zonnenklopper hoor! :-) Vanavond gaan we iets gaan eten bij Djuno denk ik. Vrijdag avond is het pasta special en eet je aan de helft van de prijs. Nog goedkoper dan dat het hier al is!

Groetjes vanuit Oak Tree Lodge,
x Nathalie & familie

Zaterdag 30 maart 2013:Vandaag wat langer geslapen. Het zonnetje scheen al hoog aan de hemel. Ideaal om een ontbijtje buiten mee te pikken. Tijdens het ontbijt besloten we wat we vandaag zouden gaan doen. Het werd een bezoekje aan het marktje in Stellenbosch en daarna wijn gaan proeven in Anura Vineyards.

Ik was deze morgen eerst nog naar de spar, rechtover de B&B, geweest, lekker handig zo'n winkel op wandelafstand. Ik moest de 'airtime' van mijn GSM opladen. Zo kon ik een berichtje sturen naar Cornelle voor de naam van het marktje. Ik ben er al eens geweest maar ik wist echt de naam niet meer, laat staan hoe ik er naar toe moest rijden...

Cornelle had het blijkbaar druk want ik heb geen smsje terug gekregen. Ik ging dan maar meer info vragen aan onze receptie. De vrouw wist niet wat de naam van de markt was. Dan maar gewoon naar Stellenbosch rijden en hopen dat het daar iemand weet hé!

Aangekomen in Stellenbosch parkeren we ons aan een groot grasveld. We zagen al van ver één van de parkeerwachters aankomen. We begrepen niets van zijn uitleg. Na veel opnieuw vragen was het duidelijk dat we geld in de parkeermeter moesten stoppen. Hij verduidelijkte dat hij het geld voor ons in de parkeermeter zou steken. Danku vriendelijk maar dat kunnen we zelf ook wel ;-)

Eenmaal we allemaal aan die parkeermeter stonden kwam er nog een tweede parkeerwachter aangelopen. Die begon ruzie te maken met diegene die al bij ons stond, hij zei dat hij ons wel zou helpen. Na veel gekibbel, waar wij met ons viertjes stonden op te kijken, kwam er nog een derde aan!!! Maar deze keer een vrouw. Zij droeg hier duidelijk de broek want ze stuurde de andere twee weg. Deze vrouw sprak mooi Afrikaans. Ok, dit ga ik wel begrijpen, ik haal mijn beste Afrikaans boven en vraag verduidelijking.

Het kwam er op neer dat het rond de 7 rand was voor een uur. Ik had haar 10 rand gegeven een briefje want niemand van ons had muntjes op zak. De parkeermeters zijn hier echt vreemde toestellen. Je moet de nummer van je auto ingeven, sta je eerste, tweede, derde, of nog verder in de rij? Wij waren de eerste auto dus moest je op nummertje 1 drukken. Vreemd hé? Dus toen de vrouw ons geholpen had vraag ik opnieuw hoeveel ze er nu in gestopt had, 7 rand zei ze. Het kon kloppen want ik had haar een grote munt van 5 rand zien insteken. Ik verduidelijk dat ik dus 3 rand wisselgeld heb. Ze lachte eens breed naar me, ik wist wel dat ze dit als fooi wou hebben, ik wou gewoon weten hoeveel het nu juist kost voor daar te parkeren. Ik lachte terug en zei dat ze het wisselgeld mocht houden. Meteen kreeg ik een complimentje dat ik 'baie mooi Afrikaans praat'. Woehoe!

Nu hop naar de markt, papa was er nog steeds van overtuigd dat dit in het centrum ging zijn. Hoewel ik wist dat het ergens op een wijngaard was. We volgden de menigte en kwamen inderdaad uit op een marktje. Geen blanke markt want we vielen hier duidelijk uit de boot! Je kon er ons zo uitpikken denk ik :-) De mensen waren vriendelijk en gaven aan ons niet veel belang. Maar dit was niet het marktje wat ik aan mijn ouders wou laten zien.

Deze mensen gingen de markt die we wilden bezoeken niet kennen. Toen we de winkelstraat passeerden heb ik het daar eens gevraagd. De naam van de markt was 'oude libertas'. Het was even sukkelen op de gps maar we hebben het marktje uiteindelijk toch bereikt. We kuierden er wat rond en aten 'samoosas' een Indisch gerechtje dat je hier op elk marktje kan eten. Het zijn driehoekige loempia's met verschillende vullingen in. Lekker :-)

Na het marktje gingen we richting Klapmuts. Een van de schooljuffen had me haar nummer gegeven. Ze woont op een wijnboerderij en ze had ons uitgenodigd om eens te komen kuieren op de wijngaard. We kregen een heerlijke wijndegustatie van witte wijn, rosé en rode wijn. Er werden ook kaasjes en confituur met koekjes bij geserveerd. Het was een mooie wijnboerderij! Ik denk dat je het zelfs op Google kan vinden 'Anura Vineyards'. Normaal kregen we ook nog rondleiding in de wijnkelder maar dit waren ze blijkbaar vergeten :-) Kan geen kwaad want toen we wouden afreken, knipoogde de man van de kassa naar ons, it's okay! We deden 2 flesjes mee om toch te tonen dat we het waardeerden!

De juf heeft niet de hele tijd bij ons gezeten want ze moest nog inkopen gaan doen in de stad. Juffrou Charlene is echt een hele lieve juf, ze is ook zo bezig met de school hier in Klapmuts. Ik heb hier echt al prachtige mensen ontmoet, met het hart op de juiste plaats. Misschien trekken we woensdag terug richting Anura, woensdag avond is het pizza avond en is er live music! Aantrekkelijk voorstel :-)

Na de wijntjes sloeg de vermoeidheid toe. Onze 'bob' Peter heeft ons veilig naar de B&B gebracht en daar vielen we al snel met zen allen in slaap. Mijn ouders aan het zwembad, genieten van elke zonnestraal. Voor mij was er vandaag echt weer teveel wind naar mijn zin. Ik ben de Afrikaanse temperaturen al goed gewoon en krijg het ook al koud als het buiten nog 25° is :-) In België kunnen we ons dan niet voorstellen dat we met een muts en dikke trui zouden rondlopen, ook al is er wind... hier wel!

Deze avond zijn we een spaghetti gaan eten bij 'Primmi'. Daar hadden we de auto niet voor nodig want het is hier om de hoek, ook weer handig hé :-) Morgen op de planning: bezoek aan het kasteel van Kaapstad!

Baie groete,
x Nathalie & familie

Zondag 31 maart 2013:

Paaszondag vandaag. Vandaag reden we zoals gisteren afgesproken richting Kaapstad. We hadden uit onze reisgids afgeleid dat dit kasteel in Darling street ligt. Dus papa geeft de gps in, alleen niet Darling street maar Darling road. Ja, dat zal wel hetzelfde zijn... Midden in een township terecht gekomen natuurlijk.

Iedereen liep op de straten opgemaakt, klaar om naar de kerk te gaan. Nu, we maakten toch maar beter rechtsomkeer aangezien we hier de enige blanken waren. We probeerden het nog eens opnieuw in te stellen in de gps en vonden uiteindelijk Darling street.

Toen we in de stad binnen reden zagen we al meteen dat er een heus spektakel aan de gang was! We hoorden iemand zingen en zagen een hele menigte dansen op het 'grand parade' plein. Toen we de straat in draaiden waren alle bruine mensen aan het dansen! Wat mooi :-) We wilden meteen al een kijkje gaan nemen, de vraag was alleen 'waar zijn de witte mensen?'. Toen we eindelijk parkeerplek gevonden hadden overwon onze nieuwsgierigheid het toch. 4 witte mensen op een plein met meer dan duizenden zwarte mensen. Er werd wel naar ons gekeken, maar hé, wij zijn ook christenen dus staan daar uiteindelijk met hetzelfde geloof.

We hebben een tijdje naar de prediker geluisterd en genoten nog van enkele zangers hun muziek. Op een gegeven moment staken alle mensen hun bijbel in de lucht! Dit heeft zo'n impact op je als je dit ziet.The castle of good hoop was niet ver af en we wilden ook daar eens een kijkje gaan nemen. We wilden eigenlijk de menigte van bovenaf eens bekijken, dit was niet te schatten hoeveel mensen er op het plein stonden!

Aan het kasteel klampte een vrouw ons aan. Ze bedelde, ze had de bus genomen naar dit paasfeest maar geen geld om eten te kopen. Ze bleef maar aandringen. Ik heb altijd wat geld in mijn zak zitten aangezien ik niet graag mijn tas openmaak als er mensen bij staan. Ik gaf de vrouw een euro en ze was zo blij dat ze mijn hand vast nam en me een kus op de arm gaf 'may God bless you'. Dit heb ik al heel veel mensen tegen me horen zeggen. Je merkte dat de vrouw gedronken had, ik denk niet dat ze de euro goed zal benutten om brood mee te kopen maar eerder om een fles drank zal gaan. Dit is zo jammer om te zien. Maar je kan hier niet iedereen iets geven die je aanklampt want dat gebeurt om de zoveel tijd wel eens.

We gingen het kasteel binnen. Een gids gaf uitleg over de kanonnen. Er stond een klein kanon op het grasveld en om 12 uur zou hij het laten af gaan. Dat was nog een minuut dus we hebben eventjes gewacht.Wat een klap zeg !!! Uit zo'n klein ding? Wat moet dat dan niet geweest zijn in die tijd met grote kanonnen? Ongelooflijk.

Toen we uitzicht hadden op het plein moesten we maar weer eens slikken hoeveel mensen daar wel niet stonden! We hoopten dat ze nog eens gingen dansen maar dat is niet meer gebeurt. Jammer want ze hebben hier zoveel ritme in hun lijf. Naast ons stond een vrouw van Israël. Ze was hier helemaal alleen op reis.

We raakten aan de praat en ik legde uit wat ik hier kwam doen. Ze keek vol bewondering en alweer werd ik gezegend door de mensen. Blijf het goede werk volhouden wist ze me te zeggen. We raakten ook nog aan de praat over de geschiedenis en de veiligheid over Israël. Het was een nuchtere vrouw, wat is veiligheid de dag van vandaag nog? Welke mens kan zich nog 100% veilig voelen op deze wereld? In elke hoek schuilt gevaar, het overkomt je of het overkomt je niet. Daarin heeft ze gelijk. Eender welk land, je moet voor alles op je hoede zijn. Al was het nog maar een stom verkeersongeluk, het hoeft niet altijd de mens zijn fout te zijn.

Na het interessante gesprek wilden we de botanische tuin van Cape Town bezoeken. Wat een prachtige tuin, jammer dat het zo bewolkt was want anders hadden we zeker nog mooiere foto's kunnen nemen. In het park hebben we maar liefst 5 bruidsparen gezien. Vele bruidsmeisjes en jongens waren in het paars gekleed. De kleur van Pasen. De kindjes waren echt zo schattig :-)

In het park zat het vergeven van de eekhoorntjes. Het deed me al meteen aan Theodore denken, hoe zou het met dat kleine ventje zijn? Dinsdag ga ik hem echt gaan bezoeken. De eekhoorns hier zijn de mensen goed gewoon want ze komen zo de nootjes uit je handen rapen! Deze beestjes hebben toch echt wel een knuffelgehalte hoger dan 10! Ze zijn zo CUTE :-)

Tijdens de wandeling in de botanische tuin kregen we wel honger en we hebben er dan maar een hamburger gegeten. Nadat onze magen gevuld waren trokken we verder, want dit is een immens grote tuin! Er stond een man 'spookasem' te verkopen, suikerspin voor ons. Mama wou er wel eentje, 50cent voor een suikerspin is echt geen geld. We kregen hem niet helemaal op en bij het verlaten van de tuin zagen we een mama met haar zoontje op een bank zitten. Het ventje zat hem duidelijk te vervelen. Papa liet zijn goed hard zien en gaf hem de helft van de suikerspin, het kind wist niet waar hij het had! Zo'n brede glimlach heb ik nog nooit gezien, de tranen sprongen alweer lichtjes in mijn ogen :-) Vrolijk paasfeest kleine man!

Mama keek op het kaartje en wist te vertellen dat de huisjes van 'Bo kaap' niet ver weg waren. We trokken daar dus naar toe. Onderweg kwamen we echter 'Green market square' tegen. Daar heb ik van mijn liefje 2 mooie sjaals gekregen en mama en papa kochten zich een beeldje van een giraffe. De man van het kraampje vroeg uit welk land we kwamen. Toen we zeiden dat we uit België kwamen, begon hij meteen te vertellen over Jean Claude Van Damme de bokser. Hij was een grote fan van hem :-)

Op het marktje waren ze alles al aan het inpakken dus we hebben er niet lang vertoeft. De huisjes van Bo Kaap zijn leuk om te zien. Ze zijn allemaal geschilderd in een felle kleur. Mooi, maar ik had er iets meer van verwacht. Na dit zochten we de parking van onze auto. Dat was nog een eindje lopen.

Aangekomen aan onze parking kreeg ieder  van ons een lichte hartstilstand. Het hek was gesloten!!! Dit kon je toch niet menen hé? Zaten we vast in Kaapstad? Nee hoor... we stonden aan de verkeerde parking. Die van ons was nog 10 stappen verder en open! Gelukkig maar.

Nu zitten we alweer in de B&B en straks maar iets gaan eten. Het regent hier nu voor de moment. Jaja, ook hier kennen ze regen hoor! Vandaag hoeven jullie dus niet zo jaloers op ons te zijn :-)

Groetjes en tot morgen,
x Nathalie en familie

Voor de snelle lezers: foto's kan je binnen enkele minuten zien bij het plaatselijke mapje.

4 opmerkingen:

  1. Dank je om ons zo goed op de hoogte te houden, Nathalie, en heel prettige vakanieweek!
    Paula en Piet

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Graag gedaan Paula en Piet !
      Groetjes uit Afrika
      Nathalie

      Verwijderen
  2. Fijn om te lezen dat ons Linda en de 2 Peters goed zijn aangekomen! Geniet nu allemaal samen maar van die welverdiende vakantie!
    En hou ons vooral op de hoogte van alle grappige, pittige verhalen ;-).

    Groetjes, ook aan mama, papa en Peter!

    Kim en de andere collega's van mama, maar die zijn al naar huis, haha!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoi collegaatjes ik wil jullie niet te hard jaloers maken maar het is hier zalig, mooi land en vooral mooi weer tot weldra hopelijk gaat de tijd hier niet te snel voor mij

      Verwijderen