Week 7

Maandag 1 april 2013:

It's a rainy day.... en nee het is geen 1 april grapje. Het heeft hier vandaag zo goed als hele dag geregend.
Omdat we dit gisteren al gezien hadden op het weerbericht besloten we om te gaan shoppen in Canal Walk.
Maar eerst, bezoek aan het Cheetah outreech park!!!

Daar begon het spelletje weer natuurlijk... een gps instellen hier is echt om problemen vragen. We belanden keer op keer in Townships. Hier gingen we geen cheeta tegen komen. Dan maar weer rechtsomkeer gemaakt en na nog 2 keer verloren te rijden hebben we het uiteindelijk gevonden. Lieve mensen van Afrika, pijltjes zetten is niet nodig zeker?? Hoe kunnen toeristen nu weten dat het cheeta park achter een wijngaard ligt? Foei foei, geen goede reclame.

Ik was al enorm zenuwachtig want ik had al gelezen dat je hier met een cheeta op de foto kon! Spannend...
Inderdaad voor 12 euro mocht je bij volwassen cheeta in de kooi en voor 22 mocht je bij 2 kleine cheeta's.
Nu 22 euro is wel veel geld dus we kiezen voor de 'big one'.

Om bij de cheeta te mogen moesten we eerst onze handen ontsmetten en onze schoenen ook even in een badje dompelen. Enkel de zool weliswaar want anders zijn je schoenen nat. Het regende al genoeg :-)
Na alles uit te trekken wat het beest kan afleiden, zoals sjaal, rugzak,... waren we klaar voor de ontmoeting met het mannetje Joseph van 10 jaar oud.

We moesten onze beurt afwachten en na enkele minuten was het aan ons. Papa, Peter en ik gingen naar binnen. Mama had al eens een cheeta ervaring gehad als ze klein was en vond het niet nodig er nog eens geld voor te betalen, of was het een beetje de schrik? :-)

Joseph lag op zijn dode gemakje te slapen in het stro en gaf aan ons geen aandacht. Ik kreeg al meteen medelijden met het beest... Een hele dag toeristen ontvangen die je eens willen aaien en met jou op de foto willen. Het is dus helemaal geen spectaculaire foto geworden, het beest lag neer en één van de oppassers zat voor zijn hoofd. We hadden beter nog wat gewacht, de groep na ons had meer geluk. Joseph had toen besloten om zich eens recht te stellen en naast de toeristen te gaan zitten. Achja, ik weet nu toch hoe een cheeta voelt zeker? Weinig mensen die dit ooit in hun leven zullen doen, denk ik dan.

Nadat we Joseph verlaten hadden gingen we verder rond in het park. Je kan hier gewoon je vingers door de tralies steken! Niet dat we dat gedaan hebben maar toch, je kon zo gevaarlijk dicht bij. Ik en papa stonden naar een cheeta te kijken die duidelijk op zijn gemak lag. Tot Peter er bij kwam staan, hallo... hij werd eventjes kwaad en sprong tegen de tralies aan. Hmm was Peter te groot ? Een potentiële bedreiging? Het beestje moest duidelijk niet van hem weten want als ik alleen bij de kooi stond was er geen probleem enkel als Peter dichter kwam werd de cheeta agressief.

Niet veel later kwam er ook een papa met zijn kindje bij staan. Ze waren verder van het hek verwijderd en de papa liet zijn kindje rond lopen. De cheeta werd echt horendol, het kind was in zijn ogen een lekkere biefstuk... echt gek hoe hij dat kind in de gaten hield en het constant volgde. Gelukkig is er tralies denk ik dan :-) Deze cheeta heeft duidelijk ook al wat mee gemaakt want hij is meer dan de helft van zijn staart kwijt. Alle cheeta's hier zijn ofwel in gevangenschap opgegroeid ofwel gered van stropers en dergelijke dierenmishandelaars.

Er zaten niet alleen cheeta's maar ook enkel speciale honden, 2 stokstaartjes en enkele jakhalzen. Het park is zeker eens de moeite om te gaan bekijken vind ik. Een unieke ervaring om met zo'n beestje op de foto te kunnen staan.

Na het bezoek aan de cheeta's begon het steeds meer te regenen en trokken we naar Canal walk in Kaapstad. Wat een winkelcentrum !!! Meer dan 400 winkels... ik denk dat het 2 à 3 dubbel zo groot is als ons Wijnegem shoppingcenter. Je loopt hier letterlijk verloren. Centraal is er ook een grote plaats met allemaal afhaalrestaurants Mc Donalds, KFC, Pizza, Calamari, Sushi, Wok, Burgers,... echt ik kan ze allemaal niet opnoemen. Wat een massa volk ook! Dit zijn echt geen plaatsen voor mij want ik voel me nooit op mijn gemak in menigten zoals dit. Waar is de nooduitgang? Just in case, dat ik hem toch al weet zijn :-)

Nadat we wat gegeten hadden konden we gaan shoppen. Ik was dolgelukkig met mijn nieuwe Reefs. Bij ons in België vind je deze teenslippers nergens... Met wat geluk had ik er een paar voor vrouwen gevonden in Nederland voor 50 euro. Hier kon ik ze kopen voor 20 euro en de nieuwe editie! Ik heb dan ook nog een korting gekregen aan de helft van de prijs omdat het embleem van Reef er was afgevallen. Geen probleem want met een beetje secondelijm kleven we dat er zo weer op. Voor 10 euro zo'n topmerk kan ik niet sukkelen hé. Peter en papa deden zich ook nog T - shirt van Rip Curl mee, ook gekend surfmerk en het zijn hier de originele winkels. Namaak staat dus niet in de woordenboek hier in dit winkelcentrum!

Peter was helemaal in zijn nopjes want in België vind hij maar moeilijk kledij. Voor de gespierde jongens die mijn blog lezen, allen naar Zuid - Afrika. Hier zijn de T- shirts duidelijk aangepast aan de spieren van alle rugbyspelers :-) Greta als je dit leest, u zoontje heeft ferm geshopt ;-) haha...

Toen papa en Peter een mountainbike winkel in gingen stonden ik en mama er maar beetje verveeld buiten de winkel te wachten. Niet veel later werd ik daar aangeklampt door een man, hij vroeg of ik make - up op had. Ik zei dat ik enkel mascara droeg. Meteen moest ik mee naar zijn standje van Mica Bella Los Angeles make - up. Hij vertelde dat de make - up van mineralen gemaakt was en niet getest op dieren. Hmm, klinkt interessant. Ik kreeg al meteen complimentje over mijn bruin kleurtje (niet dat dit al spectaculair is hoor, maar hij vond precies van wel, marketing truc zeker?) In ieder geval, hij ging het nu toch weg schminken mijn bruine kleur :-) Hij deed de helft van mijn gezicht en liet me toen in de spiegel kijken.

Ik viel bijna van mijn stoel. Ze laten je dan expres in vergrote spiegel kijken natuurlijk zodat je zeker je poriën goed ziet. Maar ik zag wel goed het verschil! Dit is echt wel mooie make - up. Daar zat ik dan met half opgemaakt gezicht, hij ging toch de andere helft ook doen hé??? Ja hoor. Het was een mooi resultaat.
Toen nam hij opeens een stukje keukenrol, ik dacht dat hij het er terug ging af vegen. Maar nee hoor, hij wou bewijzen dat deze make - up niet af gaat. En inderdaad er was geen bruin plekje te bespeuren op het witte stukje keukenrol! Ik was nu toch wel geïnteresseerd in het potje en vroeg hoeveel dit wondermiddeltje koste.

Opnieuw viel ik weer bijna van mijn stoel. Maar liefst 120 euro! Toen hij de schrik reactie op mijn gezicht zag probeerde hij me nog te overtuigen door te vertellen dat je met deze pot een jaar toe komt, ook al gebruik je hem elke dag. Jaja, dankjewel voor de info maar dat potje mag je mooi houden. Hij vroeg als laatste bij welke kapper ik ging... euhm eerlijk? Mijn haar is al meer dan 5 weken niet geknipt en heeft nog geen haardroger gezien. Ik vertelde dus dat het mijn natuurlijk stijl haar was. De man die zelf even lang haar had als ik was duidelijk jaloers :-) Dus Nancy, als je mijn blog leest! Complimentjes vanuit Zuid - Afrika hé en schrijf mij maar al op voor als ik terug kom want het is dringend :-) hihi

Dat was ons dagje shoppen en cheeta's bezoeken dus. Het regent hier nog pijpenstelen buiten en de wind raast maar door. Lekker weertje dus om aan mijn eindwerk te werken, dit is dringend nodig wil ik alles op tijd klaar krijgen :-)

Groetjes in België,
x Nathalie & familie

Dinsdag 2 april 2013:

Sorry lieve blog lezers !!! Ik heb jullie al veel te lang laten wachten... We hebben hier dan ook al drukke dagen gehad en telkens laat terug in de B & B en dan slaat de vermoeidheid natuurlijk toe. Maar nu kunnen jullie heel wat nieuwe avonturen in één keer lezen. Ik begin dus bij dinsdag, veel leesplezier!

Vandaag was het een bewolkte dag en tijdens het ontbijt wisten we niet goed wat we vandaag zouden gaan bezoeken. Ik dacht eerst om naar Langebaan te gaan en te reserveren in het restaurantje 'die strandloper' als je ooit naar Afrika komt moet je daar zeker eens geweest zijn! Echt een uniek restaurantje midden op het strand. Je kan er vers 'braaien' Barbecueën dus. Maar het is natuurlijk het gezelligst als je dit kan doen in de zon.

We besloten dan maar om de pinguïns een bezoekje te brengen in Boulders Beach. We starten de kustroute in 'Muizenberg' een strand van meer dan 40 km lang. Dat is al wat hé, en sneeuwwit! Echt super mooi en helemaal niemand op het strand. Hoewel de zon er al stevig aan het door komen was, tussen de wolkjes door :-) Er waren wel heel wat vissers en we besloten een kijkje te gaan nemen.

Papa heeft een oog voor vissen en zag al meteen dat een man wat verder op een serieuze vangst aan het binnenhalen was. Ik en mama geloofden er wat minder in en dachten dat de man ergens met zijn haak in het zand vast zat :-)  Maar neen hoor! De man had wel degelijk beet en het was geen gewone vis dat aan zijn haakje hing. Het was een pijlstaartrog ! Wat een prachtig beest, je wil liever niet door zijn staart geraakt worden want deze kan je in een mum van tijd verlammen. Ze zijn heel giftig. De man bevrijde de vis van zijn haak en trok hem, met speciale handschoen, bij zijn staart weer de zee in. Weg was de vis...

We raakten aan de praat met de man en hij bleek een leraar te zijn. Hij gaf muziekles, jazz. Hij opende jaarlijks het jazzfestival in Kaapstad. Hij vertelde ons dat hier in muizenberg de grootste concentratie witte haaien zit en dat, als je geluk hebt, ze soms in de verte kan zien op springen! Dit hebben we jammer genoeg niet gezien maar we zijn wel een legende rijker. Hier gaat het verhaal de ronde dat er een witte haai rond zwemt van ongeveer 10 meter lang. Ze noemen hem 'the sub marine' :-) Het is wel degelijk zo dat deze haaien tot 10 meters lang kunnen worden maar of iemand hem ooit al gezien heeft is natuurlijk de vraag...

Na de leuke babbel reden we verder de kust af van Muizenberg. We kwamen enkele leuke strand hutjes tegen in allerlei kleuren! Daar waren er surfers hun best aan het doen recht te blijven op de plank. Vanuit de bergen zitten er shark spotters die alarmeren als ze een haai zien komen. Ik vraag me af of het dan al niet te laat is natuurlijk :-)  Vorig jaar is er nog een surfer in Muizenberg aangevallen door een witte haai, de man heeft het overleefd maar was wel een been armer.

Op het strand raakte papa aan de praat met een dokter van Pretoria. Hij was één van de eerste blanke dokters die gekleurde mensen wou onderzoeken. Vandaag de dag zijn hier nog steeds dokters die weigeren om kleurlingen te helpen. Dat is best wel jammer...

Na nog wat leuke stadjes te bezoeken aan de kust komen we aan in Kalkbaai. Daar gaan we iets eten want onze magen begonnen al stevig te knorren. Het is een prachtig restaurant dat op de kliffen is gebouwd. Als je voor het raam zit heb je een wonderlijk uitzicht op de zee. In het haventje zelf zaten er enkele zeerobben kunstjes op te voeren voor de toeristen, in de hoop dat ze wat vis kregen maar er was vandaag helaas geen vismarkt. Vakantie hé...

Toen we de vis naar binnen gespeeld hadden zetten we onze route verder richting Boulders Beach, onze uiteindelijke bestemming. Hier is het echt lekker kuieren en de pinguïns lopen er zo aan je voeten. Ik nam een filmpje op voor de kindjes van mijn peuterklasje binnenkort. Jaja, zelfs hier in het verre Afrika zit ik al te denken aan mijn volgende stage, mijn eindstage in België zal een deel bestaan uit thema pinguïns. Ideaal dus hier :-)

Naast de pinguïns vond je hier ook een hele school marmotten! Ook deze beestjes kwamen gevaarlijk dichtbij en als je hen niet gerust laat kunnen ze je lelijk bijten. Mensen zeggen hier dat het beestje verre familie is van de olifant maar eerlijk? Ik zie geen verwantschap :-) De pinguïns zaten duidelijk in hun paartijd!
We hebben er enkele hun familie zien uitbreiden en er zaten ook veel pinguïns op eieren te broeden.

Dit is zeker ook een bezoekje waard en gek dat je hier zomaar bij de beestjes kan. Je kan ze natuurlijk wel niet aanraken want een pinguïn heeft ook zo zijn aanval houdingen. Dan gaan ze liggen op hun buik met kop in de lucht en ze blazen.. Pinguïns balken ook net als een ezel, gek om te horen!

Toen we de pinguïns bezocht hadden zat ons dagje er alweer op en trokken we richting B&B de lange kustroute terug.

Straks schrijf ik mijn verhaal van woensdag en vandaag, ik ga eerst een lekkere pizza gaan eten!
Groetjes,
x Nathalie en familie

Woensdag 3 april 2013: Vandaag het echte Afrikaanse weertje. Zon hoog aan de hemel en een licht briesje, wat moet een mens meer hebben hé? Ideale dag om een bezoek te brengen aan de tafelberg. Dus wij hop de auto in richting Waterfront. We hadden al een beetje het vermoeden dat het een drukke dag ging zijn in Kaapstad, dus je kan dan het beste parkeren in Waterfront. Van daaruit konden we ticket boeken voor de topless bus.

Neen, jullie moeten niet denken dat de vrouwen hier in monokini op de bus zitten :-) Het is een bus met open dak die je alle hoekjes van de stad laat zien. Via oortjes kan je luisteren naar een gids die je eigen taal spreekt. Ik verkoos toch maar het Afrikaans boven het Nederlands. Om in de sfeer te blijven hé...

De topless bus brengt je via een rondrit in de stad naar de beroemde tafelberg. Deze moet je toch eens gezien hebben hé. Toen we aankwamen aan de voet van de tafelberg waren we blij dat we niet met de auto tot hier gereden waren. Wat een pak volk ! En ze stonden kilometers ver geparkeerd met hun auto's. De bus zet je lekker makkelijk af aan het begin van de kabelbaan. Vlug een ticketje halen dachten we...

Dit was buiten de lange wachtrij gerekend. We stonden eerst verkeerd en toen sprak een man ons aan, van waar komen jullie? Euhm gewoon van de bus? Ga dan maar achteraan in de rij staan. Aan de overkant van de straat stond een rij waar je bijna het einde niet van zag ! Wat was dat?! Dit ging zeker 2u wachten worden voor we in het 'heisbakie' naar omhoog zaten. We keken eens allemaal naar elkaar en dachten net hetzelfde.

Het duurt zo'n 2 en een half uur om de tafelberg te voet op te gaan. Dus wat doen we? Twee en een half uur aan schuiven of dezelfde tijd naar omhoog klauteren? We hadden niet echt het juiste schoeisel aan maar kom. Met bergsandalen zal het ook wel lukken zeker... Even ons water gecheckt of we genoeg drinken bij hadden en daar hadden papa en Peter zich op voorzien. Er zaten zelfs een paar Snickers in de rugzak. Daar begonnen we dan. We hebben eerst nog een half uur moeten stappen tot aan het hokje waar staat 'Platte klif George' dit is de beste weg om de tafelberg te beklimmen. Je hebt ook nog andere paadjes waaronder 'Devils peak' maar op dat pad kom je beter niet terecht, er vallen jaarlijks of om de zoveel jaar wel doden op dat pad. Toch maar de iets veiligere weg dan hé !

Op het half uur dat we op de gewone asfalt weg hebben gelopen stonden er auto's geparkeerd. Kan je je dus voorstellen hoe lang sommige mensen moeten lopen voor ze de kabelbaan bereiken? En dan nog eens zolang aanschuiven... pff niets voor mij dacht ik. Tot we aan de beklimming begonnen!!!

Nu moet ik eerlijk zeggen dat, sinds ik gestopt ben met competitie volleybal, mijn fysiek behoorlijk op een laag niveau staat. Mama schoot de berg op als een echt marmotje, ze had er duidelijk zin in :-) En wij met zen allen er achter aan. Het pad naar de tafelberg is echt constant klimmen. Het is te vergelijken met trappen in rotsblok vorm. En het zijn geen kleine treden, ik moest soms echt moeite doen om mijn been er op te krijgen zo hoog waren sommige stenen. Peter met zijn lange benen had daar net iets minder moeite mee :-)

We zijn om half 1 aan de klim begonnen en om kwart voor 3 waren ik en Peter aangekomen. Mama en papa al om half 3. Peter en ik zitten dan ook wel wat meer foto's te nemen onderweg, om het jullie ook mee te laten beleven :-) Jammer dat een foto nooit het echte zicht weergeeft. Dit is echt adembenemend ! Je komt te voet veel mooiere zichten tegen dan dat je in 4 min. boven staat met de lift. Het is een wandeling die voor goed in ons geheugen zal gegrift staan. Weinig mensen kunnen zeggen dat ze de tafelberg beklommen hebben.

Toen we boven aan kwamen was het afzien op de wandeling meteen vergeten. Prachtig zicht, zover je kon kijken zag je enkel zee. Ik kan me goed voorstellen dat mensen vroeger dachten dat je aan het einde van de horizon van de aarde af valt. Het leek ook zo vanop de tafelberg! Boven werd er nog maar eens bewezen hoe gevaarlijk de toch kan zijn. Een oudere vrouw had zich blijkbaar mis trapt en is met haar hoofd op een steen terecht gekomen. Ik werd eventjes ongemakkelijk toen ik haar haarlok aan de rots zag kleven. Ze had een enorm gat in haar hoofd. Eventjes flashback van toen ik, als ik klein was, tegen de kast was gelopen. Ook een gat in mijn hoofd en dat kan hevig bloeden, waardoor het altijd erger lijkt dan dat het is.

In alle boekjes waarschuwen ze voor marmotten op de tafelberg, dat deze je vingers afbijten als je ze wil aan raken en je mag ze in geen geval eten geven. Het zou een echte plaag op de tafelberg zijn en agressieve beestjes zijn... Eerlijk? Ik heb geen enkele marmot gezien, hoogstens een paar kleine zwarte hagedissen.

Tafelberg, je was de moeite !! We gingen hem niet afdalen te voet maar met het 'heisbakie' dat is aangeraden ook. Je kan hem beter beklimmen dan afdalen. Afdalen vind ik persoonlijk heel gevaarlijk als je geen goede schoenen met grip aan hebt. We hebben er verschillende mensen zien schuiven en dat is niet de manier dat je de berg wilt afdalen. Met het bakje naar beneden dus. Daarna stapten we opnieuw onze topless bus op.

We waren nog maar net de bocht ingedraaid of we hadden al een accident met de bus. Er was een mini cooper tegen de bus gereden. En wat doen we dan in Afrika? Gewoon doorrijden :-) Niets gebeurt...

De bus bracht ons nog voorbij de chique stranden van Clifton beach. Hier kan je zomaar een Hollywood ster tegen het lijf lopen als je geluk hebt. Verder zitten er ook heel wat modellen en vinden er vele fotoshoots plaats. Hier gaan we ook is een dagje komen kuieren maar dan eerder het familie strand. Er zijn er 4 naast elkaar. Een stand voor de bejaarden, een strand voor families, een strand voor de schoon madammen en meneren en het vierde ontglipt me eventjes :-)

Toen de topless bus ons weer bij waterfront afzette trokken we richting B&B. We moesten ons een beetje haasten want tegen 19.00u mochten we gaan 'braaien' bij Cornelle. Leerkrachte van Klapmuts waar ik al eerder over verteld heb. Een super man en vrouw, het was echt een gezellige avond. En lekker eten :-)
Jammer dat Peter een beetje ziek was, we hadden al schrik dat hij zonneslag had op gedaan maar na een motiliumeke was hij er alweer bovenop !

Dit was onze woensdag, hop naar donderdag nu...

Donderdag 4 april 2013:

6u in de ochtend, Triiiiing !!! De wekker wekte ons voor een dagje safaripark Aquila. Om 7u stapten we de auto in en reden richting Worcester. Eens de andere kant van onze Paarl. We hebben enkel nog maar richting Kaapstad gereden. Cornelle haar man had ons gisteren al gezegd dat we een grote tunnel gingen door rijden. Dwars door de berg uit het dal van Paarl.

En ja hoor toen we de tunnel van zeker 4min rijden uit kwamen, kwamen we precies terecht in een nieuwe wereld. Wat is het hier prachtig. Zo ver je kan kijken heb je bergpassen en éénmaal die voorbij kom je de ene wijngaard na de andere tegen. En dit zijn geen wijnvelden zoals in Frankrijk hoor. De druiven schieten hier als molshopen uit de grond. We zagen bijna nergens huizen.... Alleen maar druiven, druiven en nog eens druiven met op de achtergrond roest gekleurde bergen. Je kan dit echt niet beschrijven hoe mooi de vallei was.

De vallei was duidelijk, net als ons, nog aan het ontwaken. De zon kwam al loeren van achter de bergen en over de wijnvlaktes hing een spookachtige mist. Het maakte alles nog mooier dan het al was. Toen we aankwamen bij Aquila hadden we er allemaal zin in, we hadden er wel niet het vertrouwen in dat we de big 5 gingen zien, maar zeg nooit nooit hé :-)

We werden verwelkomt met een glaasje bubbels en daarna doorverwezen naar het ontbijtbuffet. Om kwart na 10 stapten we de jeep in. Al was dit al eerder een jeep busje. Spannend... Onze gids zijn naam was Timothy. Een toffe man die duidelijk van grapjes houdt. De eerste dieren die we tegen kwamen in het grote park waren witte neushoorns. Nummer 1 van de big five was geteld. Ze hebben in het park 4 witte neushoorns zitten enkel vrouwtjes. Je moet Aquila niet vergelijken met het Kruger park. Kruger is zo groot als Israël, de kans dat je daar de hele big five te zien krijgt is duidelijk kleiner dan hier. Maar hé, de neushoorns leven hier ook in het wild en staan op nog geen 3 meter van onze jeep!!!

Na enkele kiekjes trekken we verder en daar zijn de buffels. De gids is niet verzot op deze beesten want hij is door één van hen al eens aangevallen. Ook deze beesten kunnen net als een neushoorn in één slag een leeuw doden. Peanuts om een mens te doden dan... Dit was nummer 2 van de big five. Gaat vlotjes niet? :-)

In de verte zag er iemand een 'kameelperd' een giraffe. Een geluk want de gids had hem niet gezien en anders hadden we hem zo voorbijgereden. Nu kregen we de kans om ook hier mooie foto's van te nemen. De Giraffe stond op zijn gemakje te eten, ik had dit dier veel grote verwacht maar blijkbaar was dit een dwergsoort. Er bestaan grotere ook. Nu moet je je ook weer geen mini giraffe gaan voorstellen, zo klein was hij nu ook weer niet :-) Ik zou er niet graan een duwtje van krijgen.

Verderop kwamen we nog zebra's en struisvogels tegen. Ze waren aan het drinken. We hadden geluk want er was ook een baby zebra aanwezig! Wisten jullie dat een zebra zwart wit strepen heeft om leeuwen te misleiden? Leeuwen zien enkel in zwart en wit, de strepen zorgen er voor dat ze minder opvallen. Het is dus niet zomaar een streepjescode op hun lijf! Terwijl we naar de zebra's staan te staren komen er 2 witte neushoorns op hun gemakje af gestapt. Ook de gnoes komen dichter en dichter. één van de witte neushoorns had echt een hoorn dat ik zelfs in de zoo nog nooit zo groot had gezien. Amai, miljoenen waard...

Dat vertelde ook de gids. Het park moet dag en nacht bewaakt worden voor stropers die uit zijn op de hoorns van deze beestjes. Ze geloven nog steeds dat het ivoor kanker kan genezen, potentie verhoogt en nog zoveel andere kwaaltjes aanpakt. Niets is minder waar, als dat zo was zouden nagelbijters nooit kanker krijgen... In onze nagels zit net dezelfde stof als in de hoorn van een neushoorn.

De neushoorns kwamen alsmaar dichter en eentje van de wijfjes was duidelijk nieuwsgierig. We stonden een beetje achter een bergje met onze jeep en ze kwam gevaarlijk dicht bij. Toen de neushoorn haar oren plat legde startte de gids toch maar de motor en maakte hij dat we weg waren. Als dit beestje opzet geraakt draait ze de jeep zonder moeite over de kop.

Olifanten gespot in de verte. Nummer 3 staat op de lijst. Het waren grote olifanten maar niet zo groot als in Addo park. Addo park is ook een park waar meer dan 40 soorten olifanten zitten. De andere studenten hebben dit bezocht en is ook wel zijn bezoekje waard als je een olifanten liefhebber bent! Ik was al content met deze 2. Het waren olifanten die ongeveer 18 jaar oud waren, nog jong hé. Ze zijn gered van stropers in Kruger park en over geplaatst naar hier. De ouders van de 2 olifanten hebben het niet overleefd en zijn door de stropers gedood.

Bij de olifanten stopte de gids voor een drink pauze. Ook de mensen die het park te paard deden kwamen onze richting toe. Mooie paarden hoor, dit moet ook wel eens de moeite zijn om te doen eigenlijk. Maar je kan minder spectaculaire foto's maken vanop je paard. Je moet enorme afstand houden met deze dieren dan.

Na de drink reden we over de bergen om leeuwen te gaan spotten. Onderweg sprongen hier en daar nog wat reebokken en zebra's. Er zaten ook nog 2 baby gnoes verstopt tussen de bosjes. Over de berg moeten we een hek door. De leeuwen zitten afgezonderd. Het park zijn populatie aan dieren is nog niet groot genoeg om de leeuwen te laten jagen. Ze eten elke dag zo'n reebok op en dan zouden deze veel te vlug uit sterven in het park. De leeuwen lagen aan een waterpoel.

Althans één vrouwtje de andere leeuwen lagen iets meer op de uitkijk boven de poel op een bergje. Het wijfje lag lekker te luieren en gaf eerst aan ons niet veel belang. Tot ze schrikt van een fototoestel waarvan de flits af gaat. We hebben ervaren dat een leeuw net iets harder blaast als een kat als hij kwaad is. Ik dacht eventjes dat ze haar ging recht stellen en de jeep ging bespringen. Ze kijken recht door je ziel, wat een ogen!

Haar Franse collaire was van korte duur en ze besloot om zich mooi te maken. Ik wist niet dat leeuwen zo'n grote tong hadden. Mooi om te zien echt waar. De gids vond dat we niet genoeg de kans hadden gekregen om de mannetjes te fotograferen dus draaide hij de jeep en reed een beetje dichter. Op nog geen meter afstand en op gelijke ooghoogte lagen de leeuwen aan onze jeep. Als je je hand uit stak was je je vingers kwijt denk ik :-) brr... dit was toch gevaarlijk dicht vond ik. Het mannetje lag eerst te slapen maar toen we wat langer wachten stelde hij zich recht. Hij wist dat de paparazzi hem stond te begluren denk ik.

Welke super ster van de jungle wil nu niet mooi op de foto staan hé? Hij kwam een beetje dichter naar de jeep toe, de wijfjes lagen dicht bij ons in de schaduw te slapen. Papa had er al meteen zijn plezier in, 'kijk hé, hij zal daar nekeer zijn ééntje gaan pakken se!' En ja hoor, de mannetjes leeuw ging net voor onze neus zitten paren... Privacy? Dat heeft hij duidelijk niet nodig. 'ziedet se!' was al meteen de reactie die we te horen kregen.. haha :-)

Nu de leeuwin was wel gesteld op haar privacy en had er niet zoveel zin in. Eventjes maakte het mannetje hem kwaad maar ging dan voor de wijfjes liggen. Hij wou echt op de foto staan. Maar, dit spelletje moest niet te lang duren. Als er kinderen bij zijn zie je het wilde instinct van deze dieren meteen boven komen. Dat hadden we al gemerkt in het cheeta park. De leeuw begon te viseren en de gids had al meteen in de mot dat het tijd was om weg te wezen. Daag leeuwen, nummer 4 is geteld.

Enkel nummer 5 het jachtluipaard moesten we nog te zien krijgen. In heel het park lopen er 2 wijfjes rond. Maar in al die jaren dat de gids hier werk heeft hij ze nog maar 1 keer voor 5sec. gezien. De jachtluipaarden zitten niet afgezonderd van de andere dieren en kunnen wel in het wild jagen. Een jachtluipaard eet één antilope en kan daar voor enkele dagen mee verder. Leeuwen niet...

Niet getreurd, we hebben een jachtluipaard gezien, nummer 5. Het was niet in het wild maar wel in het opvangcenter voor wilde dieren aan de overkant van de straat. Dit was een jongen en binnenkort gingen ze een gps aan hem verbinden om de wijfjes te kunnen opsporen in het park. In het opvangcenter zaten ook nog 2 cheeta's 3 leeuwen en enkele krokodillen. De cheeta's waren redelijk tam want de gids stak zijn hand door de tralies om hem te aaien. Je hoorde de cheeta spinnen zoals een kat en hij lekte het hele hand van de gids. Leuk om te zien maar niet om zelf te proberen :-)

De krokodillen was ook wel de moeite, de gids sprong over het hek om enkele krokodillen tanden op te rapen. De kindjes van onze groep kregen er eentje mee als souvenir. Krokodillen wisselen regelmatig hun tanden :-) Ik had ook wel zo'n tandje gewild. We hebben nog gekeken of we er eentje zagen liggen zodat hij die kon oprapen maar we hebben er geen gevonden. Onze gids was echt wel de beste van het park denk ik.

Toen we bij de leeuwen waren was ook de andere jeep samen met ons toe gekomen. Deze heeft daar maar 5min. vertoeft en is toen door gereden, wij hebben daar zeker een half uur gestaan! Overal hadden wij de beste spotjes om foto's te nemen. Of misschien riskeerde deze gids hem meer dan de rest :-) We hebben het in ieder geval overleeft en het was zeker en vast de moeite!

Na de trip kregen we nog een warm middag maal en daarna mochten we relaxen aan het zwembad. Geen probleem voor mij, na mijn maaltijd was ik al snel in dromenland en beleefde ik de hele trip nog eens opnieuw :-)

Safari groetjes uit Afrika,
x Nathalie en familie

Vrijdag 5 april 2013: Klop klop... papa staat aan de deur deze morgen. Het is al 10 voor 9, oeps! We hadden ons duidelijk overslapen. De vrouw van de B&B had al naar de kamer van mijn ouders gebeld om te vragen of we nog wouden ontbijten. We kunnen maar ontbijten tot 9 uur. Snel opgestaan en wat yoghurt naar binnen gespeeld.

Vandaag stond Kaap de goede hoop op het programma. We hoefden ons dus niet te hard te haasten. Om 10u vertrokken we richting Kaapstad. We volgden eerst de kustroute langs Muizenberg, die hadden we al eerder gedaan. In Simons Town hielden we een korte stop want Peter wil graag morgen gaan duiken met de witte haaien. Ik zou wel mee met hem willen maar ik weet nu al dat ik zo'n boottrip niet overleef van de schrik.

Het was een Nederlandse vrouw in de winkel en toen ik hoorde dat de boot zo'n 10 meter lang is, was ik toch al meer op mijn gemak. Alhoewel.. als je de legende van de 'sub marine' moet geloven dan is zo'n witte haai even groot als de boot! Nee nee, ik blijf veilig aan land. Ik zal vanavond al slecht genoeg slapen en hoe sneller Peter morgen terug is van de trip hoe beter :-) Het is natuurlijk wel een ervaring, net als in de documentaires op televisie.

Na het boeken van 'sharkdiving' rijden we verder richting Cape point. Onderweg komen we mooie uitzichten tegen vanuit de bergwegen. Aangekomen in Kaap de goede hoop stappen we eerst te voet tot aan de vuurtoren. Alweer een kleine beklimming. Een zwarte man achter ons was al helemaal nat van het zweet. 'PFFF... I better do this every day, it's cheaper than gym' haha :-) Meneer, dan heeft u zeker de Tafelberg nog niet beklommen? Dit is maar een kleine berg op hoor!

Aan de vuurtoren, of wat het ook mocht wezen had je een prachtig uitzicht. Iets verderop lag een idyllisch strandje. Je hebt er hier wel meerdere in en rond Kaapstad. Vergelijk het met de witte bounty stranden ! Alleen de palmbomen moet je er bij denken :-)

We daalden de berg terug af en namen dan de auto tot het echte Kaap de goede hoop puntje. Even een foto nemen aan het bord als teken dat we er geweest zijn! We hadden verwacht dat het hier vergeven van de bavianen zat. Dat moesten we geloven uit de boekjes, borden en lokale bevolking... Het is een gegeven net zoals Tafelberg zijn marmotten. Geen aap gezien!

Toen we terug huiswaarts keerden hadden we wel geluk en zagen we langs de weg wel een familie 'bobbejanen' zitten! Zo schattig die kleintjes, de grote was al iets minder. Bweik, zijn toch maar lelijke beesten hoor. Een van de papa apen ging zomaar eventjes midden op de weg zitten. ' Het is hier allemaal van mij!' dacht hij. Al snel begonnen er auto's aan te komen en meneer bleef rustig op zijn denappel kauwen. De auto's moesten maar aan de kant. Je kan wel geloven dat er zo enorm veel accidenten gebeuren als deze beestjes zomaar op de weg gaan zitten. Daarom vind je in de bergwegen een soort van security, deze hebben paintball geweren bij zich en schrikken zo de apen af. Ik hoop wel dat ze er niet letterlijk op schieten want dat zou de dieren wel heel veel pijn doen.

We volgen verder de kustlijn richting Houtbaai. Onderweg passeren we 'Misty cliffs' deze naam kan je heel letterlijk nemen want de hele baai ligt in de mist! Zo goed als alle huizen staan hier te koop. Logisch als je huis bijna elke dag tussen de wolken staat :-) Verderop passeren we Kommetjie (uitgesproken als kommekie) hier staat ook een grote vuurtoren. We zijn er niet gestopt maar hebben vanuit de bergen wel mooie foto's kunnen nemen.

In Noordhoek houden we wel even halt om het mooie strand te bezoeken. Volgens onze reisgids één van de mooiste stranden van de West Kust in Zuid - Afrika. Het was inderdaad een prachtig strand en immens groot! Tussen de rotsen konden we zelfs zee anemonen zien in allerlei kleuren van de regenboog.

Na onze strandwandeling terug de auto in richting Houtbaai. Daar was ik al eens geweest met Cornelle en Tommie. Hier heb je absoluut de lekkerste Calamaris van Zuid - Afrika. We konden dus niet anders dan te gaan proeven in het restaurantje. Hmm... ik had niet gedacht dat ik het een tweede keer zou eten. In de haven van Houtbaai zit er een man met een zeehond die uit zijn mond vis komt eten. Dit verhaal heb je zeker al gelezen enkele weekends terug :-) Vandaag zat hij er weer en ja hoor, de zeehond was ook aanwezig. Die man is al enorm bekend in Houtbaai denk ik!

Mama wou graag de zonsondergang zien en we besloten deze niet te bekijken vanuit Houtbaai maar vanuit het surfstrand Llandudno. Wauw, prachtige baai hier! Mooie surfgolven en er waren er nog heel wat aanwezig. Er zaten maar enkele goeie surfers tussen, de meesten waren nog beginners. Op het strandje zat het ook vol honden. De plaatselijke buurtbewoners komen hier hun hond uit laten.  We hadden ons genesteld aan een platte rots om de zonsondergang te zien. Het duurde niet lang of we hadden al gezelschap van een Golden Retriever. Het beestje had al wat ouderdom maar was heel lief en kwam tegen me aan liggen. Hij vond dit ook een lekker spotje om de zon te zien zakken in de zee. Ondertussen werd hij verwend met aaitjes van hier en daar :-)

Het was niet zo'n mooie zonsondergang want er zaten wat wolken voor. Maar het was toch gezellig vertoeven op het strandje. Via Kaapstad verlaten we het Kaapse Schiereiland dat we nu wel helemaal hebben gezien! Morgen doen we de andere kant en trekken we richting Paternoster en Langebaan.

Tot morgen!
x Nathalie en familie

Zaterdag 6 april 2013:Goei morgen! De wekker liep al af om 4u 's ochtends. Peter ging vandaag in Simons Town aan sharkdiving doen. Dit dorpje is wel een eindje rijden en we moesten al om kwart voor 7 op de kade staan. Om 5u stappen we de auto in en rijden richting de witte haaien.

Om 6u komen we toe aan de boot, oeps? Toch een beetje te vroeg zo te zien. Er was dan ook helemaal geen verkeer op de baan. We wachten nog wat af in de auto en zien enkele vissers toe komen die hun boten laden voor vertrek. Niet veel later komt de bemanning toe voor de sharkboat! Peter zag het al helemaal zitten. Hoewel die vrouw gisteren zei dat de boot 10 meter lang was, was ik er toch niet meer gerust op toen ik dat kleine bootje zag liggen! De kooi hing achter de boot, na mijn inspectie zag die er toch wel redelijk veilig uit :-) Je kan vertrekken schat!

Om kwart voor 7 stappen ze de boot op en ik rij met papa richting B&B waar mama op ons wacht voor het ontbijt. Het was niet zo goed weer in Simons Town, het miezerde een beetje en hoewel het nog donker was zag het er toch maar bewolkt uit... Ik hoopte voor Peter dat het nog zou opklaren zodat hij mooie foto's van de haaien kon nemen.

Na ons ontbijt trokken mijn ouders en ik richting Paternoster. Een dorpje met allemaal witte huisjes en een groot strand waar verlaten bootjes liggen. Ook hier ben ik al eens geweest met Cornelle en Tommie. Vandaag was het er drukker dan vorige keer. Er was een heel klein marktje met wat prulletjes en op het strand was ook wel wat volk aanwezig. Mama en ik nestelden ons op een grote rots terwijl papa beneden allerlei zeeschatten aan het verzamelen was. Hij vond een stukje koraal en enkele mooie schelpen. Voor de kindjes in Klapmuts. Velen van hen hebben nog nooit de zee gezien...

Honden zijn hier ook talrijk aanwezig in Afrika en er waren er enkelen op het strand aan het spelen. Ze kwamen ons vriendelijk gedag zeggen. Alleen kregen we wel een lekkere douche over ons heen. De honden hadden in de zee gespeeld vonden het nodig om zich net voor onze voeten eens goed droog te schudden :-)

We hadden het wel gehad op de rots, dit zit toch niet zo comfortabel als een strandstoel. We namen een kijkje op het marktje en daarna zakten we af naar het restaurantje waar ik een lekker vispannetje heb gegeten. Ons bezoek aan Paternoster zat er op en we reden verder richting Langebaan.

In Langebaan is het gezellige restaurantje 'die strandloper'. Je moet er jammer genoeg voor reserveren om er te kunnen eten. Cornelle en Tommie hadden ons dit ook al laten zien en dit was echt wel de moeite om aan mijn ouders ook eens te laten zien. Je zit er letterlijk op het strand en er zijn houten tafeltjes waar je je bord kan op zetten. Verder voorziet het restaurant geen bestek, alles is ofwel met je handen te eten ofwel zelf bestek mee brengen. Je kan aan de verschillende barbecue vuurtjes gaan kijken wat je graag zou eten. Het restaurant weet van zichzelf dat ze niet de goedkoopste zijn en daarom mag je kiezen of je jouw eigen drank meeneemt of niet.

Peter zijn sharkdive zat er ondertussen al op. Hij had geen spectaculaire foto's kunnen nemen want de aanvallen van de haaien komen zomaar uit het niets en is op enkele seconden voorbij. Hij heeft dan wel geen spectaculaire foto's maar hij heeft zich toch goed geamuseerd en zo'n 10 haaien een zeehond zien vangen. Jammer voor de zeehondjes maar dat is de natuur zeker? De grootste haai die ze gezien hebben was ongeveer een 5 meter lang. Ik was dus al blij dat ik er niet bij was :-)

Peter had in Simons Town nog een bezoek gebracht aan de marine, het was opendeurdag. Mijn ouders en ik hebben nog wat op het strand in Blauwberg gelegen met uitzicht op de Tafelberg, die vandaag wat in de wolken lag. Toen was het tijd om Peter te gaan oppikken want ik had liever niet dat hij met de trein alleen reisde. Hier in Paarl zegt iedereen dat het niet veilig is om met de trein te reizen. Nochtans de mannen van de boot vonden van wel, er was een Nederlander bij die hier al lange tijd zat en vaak met de trein reisde. Een ticket voor de hele dag kost hier 3 euro en je mag 7 keer op en af stappen waar je maar wil ! NMBS tijd voor een actie in België ? :-)

Wanneer we Peter hadden opgepikt keerden we huiswaarts na een lange dag. We hebben veel in de auto gezeten want alles ligt hier zo ver uit elkaar! Maar we hebben toch weer een stukje meer gezien van Zuid - Afrika zeggen we dan!

Groetjes,
x Nathalie en familie

Zondag 7 april 2013: Brr... wolken en regen in de lucht vandaag. Wat zouden we de laatste dag gaan doen? We wilden eigenlijk op het strand gaan luieren in Clifton Beach. Maar het weer was er niet echt naar. Met goede hoop vertrokken we toch richting zee, misschien trok het daar wel sneller open!

Toen we aankwamen aan het strand was er nog geen zonnetje te zien. Maar uit de wind zou het toch nog redelijk warm zijn om met een trui op het strand te zitten. Op het eerste strandje was niet veel volk, toen we doorliepen naar het tweede strand zagen we enkele volleyballers. Dit werd het plekje waar we ons zouden zetten. Tegen de muur van een omheining van een huis konden we lekker uit de wind zitten. We hadden zicht op de volleyballers.

Ze hadden hun eigen netten op gezet en speelden wat beachvolley. Het pleintje dat voor onze neus werd opgezet diende als training. Er waren 2 meisjes en 2 oudere mannen die training volgden op het strand. Het was wel grappig want papa vond het nodig om zijn persoonlijke sportcommentaar mee te delen voor ons.
Een van de oudere mannen was niet zo goed in het volleyballen en was best wel grappig om te zien. Mama en ik hadden al snel compassie met de meneer :-) Hij deed wel zijn best !

Als je zelf volleybal speelt is het maar moeilijk stilzitten en er naar kijken. Dus ik ben aan de trainer een bal gaan vragen en daarmee konden we zelf een beetje volleyballen op het strand. Beachvolley is best wel vermoeiend! Zeker in zo zacht zand. Je zakt er ver in en als je naar de bal toe springt eet je letterlijk zand, daar kunnen papa en Peter van meespreken, haha :-)

Na ons match volleybal kwam het zonnetje er toch een klein beetje door en kuierden we nog wat op onze handdoek. Om half 3 besloten we om naar Waterfront te gaan om iets te eten. Mama had onderweg een marktje gezien waar we eerst eventjes naar toe wilden gaan. Ik kocht er voor mezelf nog een armband en een paar oorbellen en ook 2 cadeautjes voor Joselien en Katrien die deze maand hier in Afrika verjaren :-)
Mama en papa wilden graag nog een aandenken aan Afrika en kochten een mooi schilderij! Ze kunnen hier echt mooi schilderen...

We zakten af naar Waterfront en kwamen uit in een winkelcentrum dat we nog niet ontdekt hadden! Weeral zo groot, niet te vergelijken met Canal walk maar toch... Ik heb er al souvenirtjes gekocht voor de kinderen van het vierde leerjaar en de komende weken ga ik nog naar iets leuks op zoek voor de kapoenen van de Visklas :-)

Het shoppingcentrum is hier op zondag open, dat is al vreemd voor ons maar wat nog vreemder is. Ze zijn hier open tot 9u s' avonds. Er was wel een beetje volk aanwezig maar geen overdreven massa, als bij ons de winkels op zondag open zijn kan je op de koppen lopen!

We zijn gaan eten in het restaurantje waar ik gaan eten ben met de zoon van Cornelle. We hebben er lekkere vis gegeten. Hoe kan het ook anders in een haventje hé? Toen we klaar waren met eten hoorden we buiten mensen zingen. Hier in Waterfront is een klein open lucht theater waar er elke dag shows zijn. Toen ik er zat herkende ik deze plaats en het was niet omdat ik hier al geweest was... Het komt van het programma 'Peter vs de rest' op VT4. Toen moest hij hier een dansje doen samen met nog een bekende Vlaming maar ik weet niet meer wie. Er zijn zo nog wel plaatsen dat ik herkend heb zoals Clifton Beach daar heeft hij foto's genomen met Rob Vanoudenhoven. Grappig dat je dit dan kent van de televisie :-)

Het optreden was zingen en dansen tegelijkertijd. Het waren allemaal jongeren uit America, the young Americans. Echt prachtig hoe ze zo op elkaar ingespeeld zijn! En ze konden allemaal, stuk voor stuk, mooi zingen. Het was al laat toen we huiswaarts keerden en ik moest mijn koffers nog inpakken! Dit werd weer laat gaan slapen en vroeg opstaan, maar de laatste volledige dag met je familie in Afrika daar kan je maar beter van genieten hé :-)

Ik heb al heel wat spullen mee gegeven met mama en papa zodat ik zelf mijn koffer nog dicht krijg als ik naar huis kom! Het was nu al kantje boordje. Maar ik denk dat ik er nog wel wat zal uit zwieren. Er zitten enkele oude topjes in mijn valies die ik hier wel kan achterlaten en ook nog 2 paar schoenen... Die had ik speciaal gekocht om hier in Afrika aan te doen en ik heb ze nog geen enkele keer gedragen. Typisch ik, mijn teenslippers zijn hier bijna nog niet van mijn voeten geweest!

Dit was ons laatste dagje ! Morgen stijgen mijn ouders en Peter op rond 20 voor 4 en landen ze dinsdag rond een uur of 10.

Groetjes,
x Nathalie en familie

2 opmerkingen:

  1. Ja wadde, jullie hebben toch al heel wat gezien en gedaan op zo een korte tijd. Super om dat allemaal te kunnen meebeleven, op je blog.
    Amuseer jullie daar nog.
    Hier schijnt vandaag ook het zonnetje, maar of het lang zal duren is iets anders...
    Tot later, groetjes daar
    Lud

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. ja wij zijn hier weer terug in het triestige België, hebben spijtig genoeg de regen meegebracht vanuit Afrika ipv de zon. Hebben hard genoten van de tijd die we daar mochten verblijven en hoe onze dochter het ginder stelt. Het is een prachtig land en willen zeker nog eens terugkeren. Verder hadden we ook nog een heel mooie thuiskomst, want gans de tuin was opgetogen met spandoeken en ballonnen. Dank je wel Vogheltjes.
      dikke zoen nog aan de dochter.

      Verwijderen